واكاوي ظرفيت‌هاي الگوي اقتصاد مقاومتي جهت تحقق صدور انقلاب اسلامي

انقلاب‌هاي بزرگ داراي شأني بين‌المللي بوده و به فراخور بزرگ و يا كوچك بودن، معمولاً منشاء اثرات گوناگوني هستند كه انقلاب اسلامي ملت ايران در سال ۱۳۵۷هـ.ش نيز از جمله‌ي همين گونه انقلاب‌ها بوده است. به سبب همين ويژگي، انقلاب اسلامي ايران در صحنه‌ي معادلات بين‌المللي به‌عنوان منبعي هويت‌بخش و الگويي براي همه‌ي امت‌هاي اسلامي، نقش مهمي را ايفا نموده و به همين دليل اقتصاد مقاومتي به‌عنوان مدلي كه حائز توان تضمين حركت رو به رشد و توسعه‌گرايانه‌ي انقلاب اسلامي است و قابليت انطباق جامعه‌ي اسلامي با پيشامدهاي محيطي را دارد، از سوي رهبري و نخبگان سياسي و اقتصادي جمهوري اسلامي ايران مطرح گرديد. تلاش پژوهش حاضر بررسي قابليت‌هاي اين مدل جهت صدور انقلاب به مفهوم تبديل نظام جمهوري‌اسلامي‌ايران به‌عنوان يك الگو در ميان كشورهاي در حال توسعه بوده است. از اين رو سؤال اصلي عبارت‌است از: اقتصاد مقاومتي شامل چه سويه‌ها و مؤلفه‌هايي است كه ظرفيت و توانايي تبديل شدن به الگو در راستاي تحقق صدور انقلاب را دارا مي‌باشند؟ به همين منظور با بكارگيري رهيافت كاركردگرايانه و روش توصيفي تحليلي نتايج بررسي مزبور بدين گونه حاصل شد كه: الگوي اقتصاد مقاومتي به دليل پيروي از قواعد و مباني ديني و هم‌چنين به دليل شكل‌گيري آن بر پايه‌هايي نظير اصول مردم‌محوري و اقتصاد دانش بنيان، توان الهام‌بخشي براي حل مشكلات متجانس كشورهاي در حال توسعه با توجه به ظرفيت‌هاي همگون اين كشورها و در نتيجه صدور انقلاب را دارد.