اثربخشي آموزش هوش هيجاني بر خودكارآمدي و فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دختر پايه سوم مقطع متوسطه اول شهر تنكابن

زمينه و هدف: آموزش هوش هيجاني با بالا بردن شناخت فرد از خودش و ديگران، به ارتباط با ديگران و سازگاري و انطباق با محيط پيرامون كه براي موفق شدن در بر آوردن خواسته هاي اجتماعي لازم است منجر مي گردد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش هوش هيجاني بر خودكارآمدي و فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دختر پايه سوم مقطع متوسطه اول شهر تنكابن صورت گرفته است. روش و مواد: روش اين پژوهش، نيمه تجربي و از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دختران پايه سوم مقطع متوسطه اول شهر تنكابن در سال تحصيلي 97-1396 بود كه با روش تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و از بين آنها 60 نفر به طور تصادفي ساده انتخاب و به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند و آموزش هوش هيجاني براي گروه آزمايش اجرا شد. آزمودني ها به پرسشنامه هاي خودكارآمدي عمومي (GSES) و فرسودگي تحصيلي پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس تك متغيره و با كمك نرم افزار SPSS-22 تجزيه و تحليل شد.يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن دانش آموزان گروه آزمايش (2.8) 15.7 و گروه گواه (2.4) 15.2 بود. نتايج پژوهش نشان داد كه ميانگين (انحراف معيار) خودكارآمدي در گروه آزمايش در پيش آزمون از (5.9) 30.5 به (5.5) 35.4 در پس آزمون افزايش يافت (0.001 P)، ولي در گروه گواه به ترتيب از (5.3) 30.7 به (5.9) 31.5 تغيير يافت كه معني دار نبود. ميانگين فرسودگي تحصيلي در گروه آزمايش در پيش آزمون از (3.7) 40.8 به (3.4) 29.1 در پس آزمون كاهش يافت (0.001 P)، ولي در گروه گواه به ترتيب از (3.8) 40.6 به (3.8) 39.84 تغيير يافت كه معني دار نبود.نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه آموزش هوش هيجاني، باعث افزايش خودكارآمدي دانش آموزان دختر و كاهش فرسودگي تحصيلي آنها مي شود.