مطالعه تطبيقي تصاوير تخيّلي فيلم نامه پستچي و نمايش نامه ويتسك براساس نظريّه تخيّل شناسانه ژيلبر دوران

امروزه مطالعات تطبيقي در حوزه اقتباسي از اهمّيّت زيادي برخوردارند و اقتباس از ادبيّات داستاني بستر مناسبي براي رشد هنر به ويژه هنر سينما ايجاد كرده و تعامل سينما و ادبيّات باعث پرمخاطب شدن اثر اقتباسي شده است. در اين پژوهش با در نظر گرفتن تعامل ادبيّات و سينما به مطالعه اقتباس ادبي فيلم نامه پستچي، نوشته داريوش مهرجويي از نمايش نامه آلماني ويتسك، اثر كارل گئورك بوخنر، پرداخته و با روش توصيفي – تحليلي براساس نظريّه ژيلبر دوران تصاوير تخيّلي آن ها را بررسي كرده ايم تا با دسته بندي تصاوير در دو منظومه روزانه و شبانه تخيّل، تحوّلات تصاوير اثر اقتباسي را نسبت به اثر مبدأ و نقش جامعه را به عنوان عامل تأثيرگذار بر اين تغييرات بيان كنيم. با تفسير تصاوير دو اثر به اين نتيجه رسيده ايم كه با وجود تلاش هاي مهرجويي در بومي سازي اثر و هدف وي در آفرينش تصاويري مطابق با فرهنگ ايراني، ساختار نظام تخيّلي تصاوير فيلم نامه به نمايش نامه نزديك است و مهرجويي با ايجاد تحوّل در تصاوير، موفّق به خلق فضاي جديد شده است. او توانسته است با تصاوير منظومه شبانه بر ترس هاي خويش غلبه كند و با تقابل نمادهاي مثبت و منفي منظومه روزانه فضايي آرام و معتدل بيافريند، امّا تصاويري كه بوخنر در نمايش نامه ويتسك آفريده، بار منفي تري دارند و بيشتر به صورت نمادهاي منظومه روزانه تخيّل تصوير مي شوند.