مقايسۀ اثربخشي تحليل رفتارمتقابل و آموزش تنظيم هيجان بر باورهاي غيرمنطقي و سبك‌هاي تصميم‌گيري دختران نوجوان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش مبتني بر تحليل‌رفتارمتقابل و آموزش تنظيم‌هيجان و تبيين تفاوت اين دو روش آموزشي در اصلاح باورهاي غيرمنطقي و سبك‌هاي تصميم‌گيري دختران نوجوان انجام شد. روش: در اين پژوهش از روش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده گرديد. نمونۀ پژوهش حاضر شامل 34 دانش‌آموز دختر پايۀ دوم تا سوم مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 9495 دبيرستان‌هاي شهر فرديس بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در سه گروه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ سبك‌هاي تصميم‌گيري اسكات و بروس (1995) و پرسشنامۀ باورهاي غيرمنطقي جونز (1969) است. براي آموزش مبتني بر تحليل‌رفتارمتقابل از بسته آموزش جونز و استوارت (1987) و براي آموزش تنظيم‌هيجان از مدل گراس (2015) استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد هر دو رويكرد تحليل‌رفتارمتقابل و آموزش تنظيم‌هيجان بر باورهاي غيرمنطقي و سبك‌هاي تصميم‌گيري نوجوانان مؤثر است (0.01≥P)؛ اما تفاوت معناداري در ميزان اثربخشي بين تحليل‌رفتار متقابل و آموزش‌تنظيم‌هيجان مشاهده نشد. نتيجه‏گيري: آموزش تحليل‌رفتارمتقابل و ‌تنظيم‌هيجان مي‌توانند بر كاهش باورهاي غير منطقي موثر بوده و سبك تصميم‌گيري منطقي را افزايش داده و باعث كاهش سبك تصميم‌گيري وابسته و اجتنابي شوند.