اثربخشي برنامه همكاري خانه و مدرسه بر مشكلات رفتاري دانش‌آموزان.

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي برنامه همكاري خانه و مدرسه بر كاهش مشكلات رفتاري دانش‌آموزان پايه اول ابتدايي شهر اهواز بود. اين پژوهش از نوع آزمايشي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. نخست به‌طور تصادفي از 4 ناحيه، 2 ناحيه انتخاب گرديد؛ سپس از مدارس هر ناحيه 4 مدرسه (دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه) و از هر مدرسه يك كلاس و از هر كلاس به تصادف 10 نفر انتخاب شدند. در نهايت 80 نفر از دانش‌آموز با توجه به دو ملاك در دو گروه آزمايشي (20 دختر و 20 پسر) و دو گروه كنترل (20 دختر و 20 پسر) به‌عنوان نمونه نهايي انتخاب و به همراه خانواده در مداخله شركت كردند. دانش‌آموزان به همراه اعضاي خانواده در مداخله گروه آموزشي برنامه همكاري خانه و مدرسه به مدت 8 جلسه 150 دقيقه‌اي به مدت دو ماه شركت نمودند. در اين مطالعه از پرسشنامه‌هاي دموگرافيك و مشكلات رفتاري كودكان گودمن استفاده شد. كاربندي آزمايشي به مدت دو ماه اجرا شد و دو ماه بعد از پس آزمون، آزمون پيگيري گرفته شد. نتايج حاصل از تحليل‌ داده‌ها نشان داد كه برنامه همكاري خانه و مدرسه در كاهش مشكلات رفتاري دانش‌آموزان مؤثر بوده است. همچنين، كاهش مشكلات رفتاري دانش‌آموزان در مرحله پيگيري تداوم داشته است.