پديدارشناسي بدن و مكان از منظر مرلوپونتي (با مطالعه موردي رمان صد سال تنهايي گابريل گارسيا ماركز)

مسئله ادراك يا به بيان دقيق تر پديدارشناسي ادراك از مهم ترين آراي موريس مرلوپونتي است. انديشه فلسفي محوري مرلوپونتي اين است كه ادراك پديداري بدني (يا جسماني) است نه ذهني. در اين پژوهش سعي بر اين است با مروري بر فلسفه پديدارشناسانه مرلوپونتي به اهميت بدن در ادراك آن گونه كه از طريق مكان و تجربه مكاني بيان مي شود پرداخته شود. و از اين مهم براي تشريح شواهد تجربي؛ رمان صد سال تنهايي گابريل گارسيا ماركز استفاده شده است. هدف اصلي اين پژوهش تحليل و خوانش پديدارشناسانه بخش هايي از اين رمان است. براي نائل آمدن به اين هدف پژوهش حاضر به شيوه توصيفي- تحليلي و روش گردآوري به صورت اطلاعات كتابخانه اي است. كه در آن محقق به تشريح و تبيين دلايل چگونه بودن و چرايي مسئله پرداخته و آن را تجزيه و تحليل نموده و به اين نتيجه رسيده است كه با توجه به عناصر چشم گير در بدن مندي ادراك و تجربه مكاني در بخش هايي از رمان مذكور مي توان با خوانش پديدارشناسانه مرلوپونتي آن را مورد تحليل و بررسي قرار داد.