نقش دانش آفريني و ابعاد آن بر مهارت هاي مديريتي مديران دانشگاه علوم پزشكي تبريز

​زمينه و اهداف : هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش دانش‌آفريني و ابعاد آن بر مهارت هاي مديريتي مديران دانشگاه علوم پزشكي تبريز بوده است. مواد و روش ها : روش پژوهش حاضر توصيفي و تحليلي بود. جامعه آماري شامل تمامي مديران (آموزشي، پژوهشي، اداري، مالي) دانشگاه علوم پزشكي تبريز به تعداد 140 نفر بود كه با توجه به محدود بودن جامعه آماري از روش تمام شماري استفاده شد. داده ها از طريق پرسشنامه محقق ساخته مهارت هاي مديريتي مديران و دانش‌آفريني گودرزي (1381) جمع آوري گرديد. پايايي پرسشنامه ها با روش آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.933 و 0.792 به دست آمد. روايي صوري پرسشنامه‌ها نيز از طريق مراجعه به اساتيد مديريتي تأييد شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته ها : يافته هاي تحقيق نشان داد بين دانش‌آفريني و مهارت هاي مديريتي مديران رابطه مثبتي وجود دارد. به علاوه، بين شاخص هاي مهارت هاي مديريتي مديران (انساني، ادراكي و فني) با متغير دانش آفريني رابطه مثبت و معني‌داري ديده شد. نتايج رگرسيون چندگانه نشان مي دهد كه ابعاد دانش آفريني نقش پيش بيني كننده را در مهارت هاي انساني، ادراكي و فني دارد. ارتباط مثبت و معني‌دار بين دانش‌آفريني و مهارت‌هاي مديريتي مديران مبين آن است كه براي اجراي مديريت در سازمان در همه سطوح، مديران بايد به دانش‌ روز دسترسي داشته و آن را ارتقاء دهند تا موجب خلاقيت كاركنان و پيشرفت سازمان شوند. بحث و نتيجه گيري : نتايج نشان داده كه با ارتقاء دانش‌آفريني سازماني و ابعاد آن، مهارت هاي مديريتي مديران نيز بهبود مي‌يابد. مديران براي حركت به سمت دانش آفريني بايد از توانمندي هاي پويايي برخواردار باشند و در رسيدن به اين توانمندي ها در شناسايي، كسب، به كارگيري، تلفيق و تركيب مجدد اطلاعات، دانش و مهارت ها، از منابع موجود و بالقوه سازمان به نحو احسن استفاده نمايند.