آموزش الكترونيك از ديدگاه اساتيد غيرباليني دانشگاه علوم پزشكي تبريز: نگرش و چالش ها

زمينه و اهداف: كاربرد آموزش الكترونيكي در آموزش پزشكي، به عنوان يكي از مسائل كليدي توسعه فناوري اطلاعات در شرايط فعلي و به عنوان يك چالش در آينده مطرح است. هدف از اين پژوهش، بررسي نگرش دو گروه از اساتيدي كه از آموزش الكترونيك استفاده كرده اند و اساتيدي كه تجربه استفاده از آموزش الكترونيك را ندارند، به همراه بررسي چالش هاي به كارگيري آموزش الكترونيك از ديدگاه اساتيد مي باشد. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعي كه در سال 1396 در دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام گرفت، 86 نفر از اساتيد با روش نمونه گيري طبقهبندي وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسش نامه محقق ساخته در سه بخش، شامل اطلاعات جمعيت شناختي، نگرش و چالش ها بود. پس از تاييد روايي با نظر متخصصين، پايايي با آزمون آلفاي كرونباخ برابر 0.76 برآورد شد. نتايج با استفاده از از نرم افزار SPSS 16 و روش هاي آمار توصيفي و آمار تحليلي مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: اساتيدي كه سابقه استفاده از آموزش الكترونيك داشتند، در مورد استفاده از آموزش الكترونيك 69.5 درصد داراي نگرش مثبت و 16.9 درصد داراي نگرش منفي بودند. همچنين، بين نگرش اساتيدي كه از آموزش الكترونيكي استفاده كرده بودند و رتبه علمي آنها، رابطه معناداري وجود داشت و در اساتيدي كه سابقه استفاده از آموزش الكترونيك نداشتند، ارتباط معنادار بين نگرش با سن و سابقه تدريس آنها به دست آمد. نتيجه گيري: با شناسايي اثرات مثبت آموزش الكترونيك مانند كمك به يادگيري، شايد بتوان به نتايج مطلوب تري در ارتقاي سطح نگرشي اساتيد دانشگاه علوم پزشكي تبريز و ساير دانشگاه هاي داراي وضعيت مشابه دست يافت.