كاوش قوانين وابستگي وقوع تب مالت در انسان با استفاده از داده‎كاوي ويژگي هاي مكاني

زمينه و اهداف: تب مالت شايع‌ترين بيماري مشترك انسان و دام است كه توزيع مكاني آن تقريبا جهاني است، لذا كنترل اين بيماري تاثير مهمي در سطح جهاني بر روي سلامت انسان و صنعت دامداري دارد. از عوامل مهم شيوع اين بيماري پارامترهاي محيطي (مكان) مي‌باشد. در اين راستا شناسايي و كشف روابط پارامترهاي محيطي با نحوه شيوع و وقوع بيماري مي‎تواند در كنترل و ارائه راه‌‎كارهاي پيشگيرانه و در نتيجه كاهش هزينه‌هاي درمان انسان و دام موثر باشد. مواد و روش ها: در اين تحقيق، با استفاده از داده كاوي مكاني و قوانين وابستگي چندبعدي، ارتباط بين وقوع بيماري تب ‎مالت در انسان با پارامترهاي محيطي و انساني مانند دما، رطوبت، ارتفاع، كاربري زمين، شغل افراد و سابقه تماس آنها با دام و سابقه استفاده از مواد لبني غيرپاستوريزه با تاكيد برمكان بررسي شده است. جامعه آماري اين تحقيق افراد مبتلا به تب مالت در سال 1394 در استان همدان مي باشد. يافته ها: نتايج حاصل از اين مطالعه بيانگر اين است كه عوامل مكاني و غيرمكاني از جمله دما، ارتفاع منطقه، رطوبت، سابقه استفاده از لبنيات غيرپاستوريزه، سابقه تماس افراد بيمار با دام‎هاي آلوده، شغل افراد مبتلا شده و پوشش منطقه‎اي كه افراد مبتلا شده در آن زندگي مي‌كنند، مي‎توانند در شيوع بيماري تب‎مالت موثر باشند.نتيجه گيري:نتايج پژوهش نشان مي دهد كه عوامل دما و ارتفاع داراي تاثيرات بيشتري در قوانين كشف شده بوده‌اند، به گونه‎اي كه مناطق داراي دماي زيادتر و ارتفاع پايين‎تر نسبت به ديگر مناطق، شامل افراد بيمار بيشتري بوده‎اند. همچنين افراد داراي شغل كشاورزي و دامداري در قوانين كشف شده بيشترين آمار مبتلايان را به خود اختصاص داده‎اند.