اولويت هاي سياست گذاري سالمندي فعال براي ايران

زمينه و اهداف: عليرغم رشد سالمندي در جمعيت ايران به نيازهاي واقعي سالمندان به عنوان يك گروه آسيب پذير كمتر توجه شده است. بنابراين نيازمند نگاه جدي متوليان براي مواجهه همه‌جانبه با آن است. در اين پژوهش سعي شده تا اولويت هاي سياست گذاري سالمندي فعال جهت برنامه ريزي شناسائي گردد به گونه اي كه بتواند پاسخگوي اكثر نيازهاي آن ها باشد. بنابراين عوامل موثر در سياست گذاري هاي مديريتي در سطح كلان مي تواند عامل پيشگويي كننده سالمندي موفق در سال هاي آتي به شمار آيد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه كيفي بوده كه به روش تحليل محتوي مي باشد. جمعيت آماري 287 نفر از مديران سالمندي در سازمان هاي مرتبط با سالمندي بودند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ساخته دست پژوهشگر بوده و اعتبار صوري و محتوائي آن تائيد شد. روائي آن از طريق دو شاخص CVR (ضريب نسبت روايي) و CVI (شاخص روايي محتوا)، تاييدگرديد. داده ها با آمار توصيفي و آزمون t تك نمونه اي و نرم افزار SPSS تحليل گرديد. يافته ها: طبق يافته هاي تحقيق، مولفه هاي تغذيه، مسكن، برنامه ريزي اوقات فراغت، امنيت درامدي، شهرسازي و مناسب سازي فضاها، سلامت روان، نگرش جامعه و سواد سلامت، آموزش مادام العمر و اشتغال در اولويت بندي سياست گذاري سالمندي فعال موثر مي باشد، و تغذيه با بار عاملي 0/512 بيشترين وزن و آموزش مادام العمر با بار عاملي 0/420 كمترين وزن را در تعريف ابعاد سالمندي فعال جهت اولويت گذاري ، برعهده دارد. نتيجه گيري: اگردولت و ارگان هاي مرتبط سياست گذاري سالمندي را بر اساس اولويت ها انجام داده و سياست گذاري مبتني بر نياز، منسجم و يكپارچه باشد، نتايج قابل ملاحظه اي در رابطه با بهبود وضعيت سالمندان متصور خواهد بود.