نقش ابعاد جو آموزش سازماني و جهت گيري يادگيري شخصي بر يادگيري حرفه اي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز

زمينه و اهداف: براي همگام شدن نيروي انساني سازمان، يادگيري حرفه اي بايد با ايجاد جو آموزش سازماني مطلوب به صورت پيوسته صورت گيرد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ابعاد جو آموزشي سازماني و جهت گيري يادگيري شخصي بر يادگيري حرفه اي در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي مقطعي است. نمونه آماري شامل 220 نفر از كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز بود كه به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب انتخاب شدند. داده هاي مورد نياز از طريق پرسشنامه هاي استاندارد شامل جو آموزش سازماني تريسي و توس، جهت گيري يادگيري شخصي تارنو و يادگيري حرفه اي لي و همكاران فراهم گرديد. داده ها در نرم افزار SPSS 21 با استفاده از روش‏هاي آمار توصيفي و آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير با استفاده از نرم افزار ليزرل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: بيشترين ميانگين در ميان ابعاد جو آموزش سازماني مربوط به بعد حمايت مديريتي بود و ميانگين جهت گيري يادگيري شخصي از جو آموزش سازماني بيشتر بود. نتايج تحليل مسير ليزرل نشان داد ابعاد جو آموزش سازماني شامل حمايت مديريتي (0.52=ß )، حمايت شغلي (0.63=ß )و حمايت سازماني (67/=ß ) و جهت گيري يادگيري شخصي (0.87=ß) بر ميزان يادگيري حرفه اي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز اثر علّي مثبت معناداري داشتند و مدل آنها از برازش مناسبي برخوردار است.نتيجه گيري: جو آموزش سازماني و جهت گيري يادگيري شخصي بر ميزان يادگيري حرفه اي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تبريز تاثير مستقيم مثبت معناداري دارند.