اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و استرس ادراك‌شده بيماران مبتلا به سرطان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و استرس ادراك‌شده بيماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي بود كه به‌صورت پيش آزمون، پس آزمون با گروه آزمايش و كنترل اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه بيماران مبتلا به سرطان مراجعه‌كننده به بخش پاتولوژي بيمارستان‌هاي شهر شيراز در سال 1396 بود. 30 نفر از بيماران مبتلا به سرطان به‌صورت هدفمند از بيمارستان نمازي و با توجه به معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هركدام 15 نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله اي گروه آزمايش (درمان مبتني بر پذيرش و تعهد) در 8 جلسه 90 دقيقه اي انجام شد. گروه كنترل در اين مدت مداخله اي دريافت نكردند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت و پرسشنامه استرس ادراك‌شده استفاده شد. داده ها با استفاده از ميانگين، انحراف استاندارد و تحليل كوواريانس تك متغيره (آنكوا) تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش كيفيت زندگي و كاهش استرس ادراك‌شده بيماران مبتلا به سرطان تأثير معناداري دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي حاصل از پژوهش مي توان بيان كرد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث افزايش كيفيت زندگي و كاهش استرس ادراك شده بيماران سرطاني مي گردد و مي توان از آن به عنوان روشي كارآمد بهره برد.