راهبردهاي كنترل پاسچر در كشتي گيران نخبه شنوا و ناشنوا

هدف: كنترل پاسچر از طريق دستگاه عصبي مركزي با تكيه بر دروندادهاي سيستم ‌هاي درگير در تعادل (بينايي، دهليزي و حس عمقي) و بر اساس راهبردهاي حركتي جبراني صورت مي ‌گيرد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه راهبردهاي كنترل پاسچر در كشتي گيران نخبه ناشنوا با كشتي گيران نخبه شنوا بود. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه اي و نمونه ‌هاي تحقيق حاضر شامل ۲۰ كشتي‌گير نخبه ناشنوا (۱۰ نفر) و شنواي (۱۰ نفر) عضو تيم هاي ملي بودند كه به صورت هدفمند انتخاب و وارد مطالعه شدند. از دستگاه پاسچروگرافي پوياي كامپيوتري براي اندازه گيري متغيرهاي تحقيق شامل نوسان تنه و تغييرات راستاي مركز ثقل با استفاده از آزمون سازماندهي حسي استفاده شد. براي بررسي توزيع نرمال داده ‌ها از آزمون شايپروويلك و از آزمون تي مستقل در سطح معني‌داري   p≤0/05 براي مقايسه متغيرها بين دو گروه استفاده گرديد. يافته ها: بر اساس نتايج در متغير نوسان تنه در گروه ‌هاي تحقيق، از بين شش موقعيت مرتبط با كنترل پاسچر، متغير پايداري تنها در موقعيت چهارم يعني در وضعيت دستكاري حس عمقي در حالي كه سيگنال هاي حسي بينايي و  وستيبولار در دسترس هستند بين دو گروه كشتي‌گيران نخبه شنوا و ناشنوا تفاوت معني‌ داري مشاهده شد (p≤0/05). در حالي كه در مورد متغيرهاي تغييرات راستاي مركز ثقل در محورهاي افقي (X) و عمودي (Y) در هيچ يك از موقعيت ‌هاي مرتبط با كنترل پاسچر بين دو گروه كشتي گيران نخبه شنوا و ناشنوا تفاوت معني‌ داري مشاهده نشد (0/05≤p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر مي‌ توان اظهار نمود كه نقص در يك حس مي ‌تواند تا حدود زيادي توسط ورودي هاي حسي ديگر و ساير سيستم‌ هاي دخيل در كنترل پاسچر جبران شود. در موقعيت چهارم در حالي كه سيگنال هاي حسي بينايي و وستيبولار در دسترس و حس عمقي دستكاري مي شود اختلاف معناداري در گروه هاي شنوا و ناشنوا قابل مشاهده است به طوري كه مي توان نتيجه گرفت؛ كشتي گيران نخبه ناشنوا در مقايسه با كشتي گيران نخبه شنوا براي كنترل پاسچر به حس عمقي وابسته تر هستند.