شناسايي ابعاد سازنده‌ي طرد اجتماعي زندانيان زن

اين تحقيق با هدف شناسايي ابعاد سازنده ي طرد اجتماعي زندانيان زن و با روش پيمايشي انجام شد. جامعه ي آماري تمام زنان زنداني در بند زنان زندان‌هاي استان لرستان به تعداد 100 نفر بودند كه از آنها، تعداد 81 نفر براساس فرمول كوكران و به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسش نامه ي محقق ساخته استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده، با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي به روش مؤلفه ي اصلي، تجزيه و تحليل شدند. نتايج حاصل از يافته‌ها نشان داد كه طرد عيني و طرد ذهني دو بعد سازنده ي طرد اجتماعي زندانيان زن در استان لرستان است. ضعف پايگاه اجتماعياقتصادي، بي اعتمادي و رهاشدگي، نپذيرفتن فرد از طرف خانواده و دوستان، بدنامي اجتماعي و تنهايي فرد پس از آزادي، ضعف اعتقادات ديني و اخلاقي فرد و خانواده و لغزش بنيان هاي خانوادگي از مؤلفه‌هاي طرد عيني اند و  نااميدي از آينده ي پيش ‌رو، زيست جهان شكننده و احساس نبود پذيرش از طرف خانواده و دوستان از مؤلفه‌هاي طرد ذهني اند. نتايج حاكي است كه نحوه ي برخورد فردي و اجتماعي با زندانيان، پس از بازگشت به اجتماع، نقش اساسي در پيشگيري از جرم و ورود مجدد آنان به زندان دارد.