مطالعة زنانه‌شدن فقر در ايران 1365 تا 1395

فاقد عنوان

امروزه وضعيت زنان در هر كشوري به يكي از مهمترين شاخص هاي ارزيابي عدالت اجتماعي تبديل شده است. از سوي ديگر پژوهش هاي بين المللي در دهه هاي اخير وضعيت زنان در جهان را با واژه زنانه شدن فقر توصيف مي كنند. آمارتيا سن اين وضعيت را ناشي از ساختارهاي فرهنگي و اجتماعي مي بيند كه قابليت هاي محدود تري را در زنان نسبت به مردان جهت بيرون رفت از وضعيت فقر ايجاد مي كند.اين پژوهش با روش تحليل ثانويه قصد دارد روند زنانه شدن فقر در ايران را در طول سه دهه اخير مطالعه كند. پژوهش ازچهار شاخص : «شاخص نرخ رشد تعداد زنان شاغل»،« نرخ مشاركت اقتصادي زنان»، «شاخص شكاف جنسيتي» و «سهم زنان سرپرست خانوار»استفاده كرده است. يافته ها نشان مي­دهد،نرخ رشد تعداد شاغلين زن در بازه سالهاي 65-75، معادل 78 درصد بوده اما اين نرخ در سالهاي 85-95 به 20.7 درصد كاهش يافته است.همچنين نرخ مشاركت اقتصادي از 6.98 درصد در سال 65 به 15.9 در سال 95 افزايش يافته اما اين نرخ در مقايسه با كشورهاي خاورميانه نيز از وضعيت مطلوبي برخوردار نيست. در رابطه با شاخص شكاف جنسيتي، در سال 95، سهم مردان از مشاغل مزد و حقوق­ بگيري 82.7 درصد و سهم زنان تنها 17.3 درصد بوده است. بعلاوه، سهم خانوارهاي زن سرپرست رشدي معادل 77.46 درصد در 30 سال گذشته داشته است.

فاقدجكيده