اصول طراحي محوطه‌ هاي درماني با تاكيد بر مولفه‌ هاي باغ ‌هاي شفابخش، محوطه ‌هاي باغباني درماني و باغ ايراني

زمينه و هدف: گذراندن ساعت‌هاي طولاني در محيط‌هاي درماني معمولاً براي بيماران، ملاقات‌كنندگان و كاركنان، تجربه‌اي تنش‌زا و ناخوشايند است. در اين پژوهش تلاش شده است تا با ادغام عناصر باغ‌‌‌هاي شفا‌بخش، محوطه‌هاي باغباني درماني و باغ‌ ايراني، اصول و مولفه‌هاي طراحي در مراكز درماني متناسب با ويژگي هاي فرهنگي و اقليمي ايران استخراج گردد تا به دنبال طراحي و اجراي فضاهاي سبز شفابخش، كاربران آن بتوانند با آرامش خاطر و احساسي خوشايند در اين گونه محوطه‌ها حضور يابند. روش بررسي: با توجه به اين كه يكي از مهم‌ترين مولفه‌هاي باغ‌هاي شفابخش و فضاهاي باغباني درماني كاربر محور بودن اين باغ‌ها است و لازم است كه اين گونه فضاها با علايق و سليقه‌هاي روحي هر جامعه هم خواني داشته باشد بنابر‌اين اين پژوهش براساس روش راهبردهاي تركيبي و در ادامه پژوهش موردي انجام شد كه به دليل تفصيل موضوع، مبحث پژوهش موردي به تفصيل در مقاله اي ديگر در دست ثبت است. يافته ها: در اين پژوهش اصول باغ ايراني با اصول باغ‌هاي شفابخش و محوطه هاي باغباني درماني تلفيق گرديد و در ادامه اصول طراحي محوطه هاي درماني با تاكيد ويژه بر آرامش بخشي از طريق تحريك حواس پنجگانه كاربران، سادگي، لذت بصري، افزايش تعامل اجتماعي، توانبخشي به بيماران و غيره تدوين گرديد. نتيجه گيري: اگرچه استفاده از باغ‌هاي شفابخش در دهه اخير رونق بسياري در كشورهاي مختلف داشته و به استانداردي در اين زمينه تبديل شده است، اما در كشور ايران هنوز نمونه موردي اجرا شده از اين باغ ها و يا محوطه‌هاي شفابخش وجود ندارد. نتايج اين پژوهش در تلفيق اصول باغ ايراني با اصول طراحي محوطه‌هاي شفابخش به همراه كاربرد كاشت گياهان، مي تواند فضايي را به وجود ‌آورد كه با تجميع خصوصيات آرامش بخشي، خوانايي فضايي، غناي حسي و غيره موجب كاهش استرس‌ها و فشارهاي روحي، افزايش تعاملات اجتماعي، افزايش اميد به زندگي، همچنين بهبودي و شفابخشي در كاربران شود.