اثرات بازگشايي كانال خزيني بر الگوي عمومي جريان در خليج گرگان (جنوب شرق درياي كاسپي)

زمينه و هدف: كانال خزيني دومين راه ارتباط دايمي خليج گرگان با درياي كاسپي مي باشد كه در سال هاي اخير در اثر كاهش سطح آب و رژيم رسوب گذاري مسدود گرديده است. در تحقيق حاضر نتايج مدل سازي دوبعدي الگوي جريان با استفاده از مدل مايك21 اف ام به منظور بررسي اثرات بازگشايي كانال خزيني بر الگوي عمومي جريان خليج گرگان تحت 24 سناريوي مختلف مورد مقايسه قرار گرفت. روش بررسي: مدل سازي ها بر روي دو نوع مش بي ساختار به مدت 5 ساعت و 50 دقيقه و با گام هاي زماني30 ثانيه اي اجرا گرديد. در تمامي مدل سازي ها از ميانگين سالانه بارش، تبخير و ورودي 13رودخانه به خليج و اثر باد غالب شرق وزان با 6 سرعت مختلف استفاده شد. اثرات مولفه هاي تابش امواج ناشي از باد غالب در 6 سناريوي مجزا با اجراي مدل موج مايك21 ان اس دبليو به مدل هيدروديناميك مايك21 اف ام اعمال گرديد. جهت اعمال شرايط مرزي در مرزهاي باز از مقادير ميانگين دبي حداكثري ورودي و خروجي در دهانه آشورآدهبندرتركمن و كانال خزيني استفاده شد. يافته ها: نتايج شبيه سازي بيان گر آن بود كه الگوي جريان در خليج گرگان تحت تاثير دبي ورودي و خروجي در دهانه آشورآدهبندرتركمن و وزش باد غالب قرار دارد. نتيجه گيري: بازگشايي كانال خزيني هيچ تاثيري بر الگوي عمومي گردش جريان خليج نداشته و تنها در بخش هاي بسيار نزديك به كانال سبب تغيير الگوي جريان محلي به صورت شمالي جنوبي مي گردد. در مواقع طوفاني حداكثر سرعت جريان 23/0 متر بر ثانيه در نواحي نزديك به كانال مشاهده مي گردد.