طراحي پارك اكولوژيك؛ گامي در راستاي پايداري زيست محيطي شهرها (مطالعه موردي: ارتفاعات جنوب غربي مشهد)

زمينه و هدف: امروزه وضعيت موجود شهرها نه تنها بر ايجاد فضاي سبز وسيع برنامه ريزي شده حكم مي كند، بلكه بيش از هر زمان ديگر خواهان فضاي سبز به منظور برقراري موازنه اكولوژيكي در مقابل محيط هاي ساخته شده است. دراين زمينه پارك هاي اكولوژيكي كه از دهه آخر قرن گذشته مطرح شده اند، مي توانند عامل مؤثري در برطرف كردن اين مشكلات باشند. هدف كلي تحقيق، بهبود شرايط محيطي شهر در راستاي ارتقاء پايداري زيست محيطي از طريق طراحي پارك اكولوژيك و ايجاد ارتباط ميان محيط انسان ساخت و بسترهاي بكر طبيعي موجود در شهر هم چون ارتفاعات است، تا بتوان بستر مناسبي را به عنوان پشتوانه ي اقتصاديعلمي جهت آموزش و ايجاد فرهنگ صحيح زيست محيطي فراهم نمود. روش بررسي: تحقيق حاضر از لحاظ روش، با اتكا به شيوه هاي توصيفي و تحليلي انجام شده است. در اين تحقيق، ارتفاعات جنوب غربي مشهد مورد بررسي قرار گرفته است. پس از انجام مطالعات پايه، بررسي نمونه هاي موردي، امكان سنجي و ارزيابي توان اكولوژيك محدوده ، خروجي به صورت راهكارها و پهنه هاي مناسب جهت بارگذاري با بهره گيري از مدل مخدوم و  با توجه به مدل هاي اكولوژيك ارايه گرديده است. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد از كل مساحت محدوده ي مورد مطالعه حدود 35درصد آن قابل بارگذاري مي باشد و مابقي بايد به عنوان حوزه هاي بكر طبيعي مد نظر قرار گيرد. در بخش قابل بارگذاري، پهنه بندي ها به نحوي است كه در لبه هاي متصل به شهر با شيب كمتر، بارگذاري سنگين تر بوده و با نفوذ به داخل سايت و ارتفاعات از ميزان بارگذاري كاسته شده است. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد در فرآيند طراحي پارك اكولوژيك به عنوان نمونه ي طراحي اكولوژيك، بايد معيارها و فعاليت هايي مد نظر قرار گيرد كه آن ها را از ساير پارك ها متمايز مي سازد. هم چنين در فرآيند طراحي با ارزيابي توان اكولوژيك، توجه نمودن به لايه هاي زيست محيطي پايه و بومي سازي مدل هاي اكولوژيك جهت بارگذاري، مي توان به بالاترين درصد بهره وري محيطي و كمترين تأثيرات منفي بر محيط زيست دست يافت.