ارزيابي ريسك فازي پروژه احداث ايستگاه متروي شهري (مورد مطالعه: ايستگاه D2 متروي كرج)

زمينه و هدف: با رشد و افزايش جمعيت شهرها مشكلات بسياري نمود پيدا مي كند كه از اين مسائل مي توان به ترافيك، اختلال در سيستم حمل و نقل، آلودگي هوا و تصادفات اشاره نمود. جهت كاهش اين موارد مي توان به سامانه هاي حمل و نقل تندرو و با انرژي پاك توجه خاصي نمود مانند سيستم هاي حمل و نقل ريلي(مترو) كه مي تواند هم كمك شاياني به كاهش ترافيك نموده و هم سبب كاهش آلودگي هوا و محيط زيست گردد . از طرفي پيشرفت كشور در صنعت مترو نيز سبب افزايش شمار پروژه هاي احداث مترو و تونلينگ مي گردد كه حوادث متعددي را نيز به همراه خواهد داشت. هدف اين تحقيق بررسي خطرات پروژه احداث ايستگاه متروي شهري مي باشد. روش بررسي: در اين پژوهش كه از نوع كاربردي مي باشد از روش توصيفي تحليلي بهره گرفته شده كه جهت بررسي خطرات احداث ايستگاه مترو انجام مي پذيرد. در اين تحقيق از ارزيابي ريسك فازي  و مدل تجزيه و تحليل سلسله مراتبي  استفاده شده است. فرايند ارزيابي ريسك شامل چهار مرحله كلي شناسايي، ارزيابي، واكنش و نظارت بر ريسك ها مي باشد و با توجه به موضوع عدم قطعيت در مبحث مديريت ريسك و همچنين كمبود و نقص اطلاعات در اين زمينه از روش ارزيابي ريسك فازي استفاده شده است. يافته‌ها: پس از انجام ارزيابي، نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ريسك اجماعي پروژه مذكور تقريباً برابر با 50 درصد مي باشد كه اين عدد مؤيد اين مي باشد كه احتمال وقوع و شدت خطرات بسيار زياد مي باشد. همچنين با نگاهي به ابعاد ريسك ها و ريسك فاكتورهاي مورد مطالعه در اين تحقيق مشخص گرديد كه بيشترين سهم اين عدد مربوط به بخش اجراي دسترسي هاي ايستگاه مترو و ريسك فاكتور ريزش آوار حين حفاري مي باشد. بحث و نتيجه‌گيري: جهت كاهش خطرات و حوادث مي بايست بر روي اين قسمت ها بيشترين تمركز و انرژي گذاشته شود و اقدامات پيشگيرانه و كنترلي مناسب را جهت ايجاد ايمني بيشتر در اينگونه پروژه ها در نظر گرفت كه در مقاله به صورت كامل تشريح شده است.