ارزيابي توان محيطي شهرستان پارس آبادمغان جهت توسعه شهري با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي و فرآيند تحليل سلسله مراتبي

زمينه و هدف: استفاده از سرزمين، بدون در نظر گرفتن تفاوت هاي اكولوژيك و پتانسيل هاي محيطي، باعث پيامدهاي ناگوار و تخريب محيط زيست مي شود كه در نهايت، منابع طبيعي را در معرض تهديد قرار داده و محيط را از توسعه پايدار دور مي كند. توسعه و گسترش پرشتاب، فقدان برنامه ريزي شهري و تركيب بندي ناموزون شهرستان پارس آباد مغان نياز به اعمال مديريت صحيح در جهت جلوگيري از اثرات منفي ناشي از روند توسعه داشته و معرفي مناطق جديد جهت توسعه شهري ضروري مي باشد. هدف اين پژوهش، انتخاب جهات مناسب در محدوده شهرستان پارس آباد مغان براي توسعه شهري مي باشد. روش بررسي: الگوي مدل مورد استفاده MADM و رويكرد آن تمركز بر ارزش و روش جبراني تحليل سلسله مراتبي(AHP) جهت وزن دهي و تلفيق معيارها در محيط GIS بوده است. توسعه شهري، با استفاده از معيارهاي مدل اكولوژي توسعه شهري، روستايي و صنعتي مخدوم و همچنين برخي از معيارهاي اقتصادي، اجتماعي، هيدرولوژي و هيدروژئولوژي مانند فاصله از چاه، رودخانه، جاده، فرودگاه، مناطق صنعتي، گسل، شهرها و غيره نيز به اين مدل اضافه شد. بحث و نتيجه‌گيري:  نتايج حاكي از آن است از مجموع مساحت شهرستان پارس آباد، (2896/ 6238) هكتار به كاربري مناسب، (18146.5083) هكتار به كاربري متوسط و (110121.067) هكتار به كاربري نامناسب توسعه ي شهري اختصاص يافته است. اراضي مناسب و متوسط كاربري توسعه شهري بيشتر در بخش شمالي واقع شده اند كه در حال حاضر نيز پراكنش فضايي مراكز جمعيتي پارس آباد در اين نواحي است و از مهم ترين دلايل آن مي توان به هم جواري با رودخانه ارس، شيب كم و نزديكي به مناطق مسكوني اشاره كرد.