تأثير كيفيت بصري فضاهاي دانشگاهي بر تعاملات اجتماعي دانشجويان (نمونه موردي: گرگان)

زمينه و هدف: آموزش و يادگيري از فعاليت‌هاي اصلي دانشگاه ها بوده و ركن مهم و سرنوشت‌ساز توسعه انساني مي‌باشند و عامل تغيير و پيشرفت اجتماعي محسوب مي شوند. تعامل و حضور اجتماعي دانشجويان در فرآيند يادگيري، ازجمله عواملي است كه مي تواند در كارآمدي دانشگاه ها مفيد باشد. باوجوداين امروزه سطح تعاملات اجتماعي در فضاهاي دانشگاهي كاهش‌يافته است. مطالعات انجام‌شده حاكي از آن است كه فضا بايد واجد كيفيت بصري مطلوبي باشد تا در آن تعاملات اجتماعي صورت پذيرد. ازاين‌رو هدف از پژوهش حاضر، شناسايي معيارهاي كيفيت بصري فضاهاي آموزشي و بررسي ميزان تأثيرگذاري اين معيارها بر تعاملات اجتماعي دانشجويان مي‌باشد. روش بررسي: روش تحقيق توصيفيتحليلي از نوع پيمايشي مي‌باشد و ابزار مطالعه پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد. يافته ها: اطلاعات موردنياز از 300 نفر از دانشجويان شاغل به تحصيل در دانشگاه گلستان و علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان به‌صورت تصادفي جمع آوري شد؛ كه 40 گويه كيفيت بصري و  6 گويه تعاملات اجتماعي را مي سنجند. بحث و نتيجه گيري:  نتايج حاصل از رگرسيون آناليز نشان مي دهند كه بين بعضي از ابعاد كيفيت بصري شامل: تنوع، تضاد، وحدت، خوانايي، توالي، جذابيت، پاكيزگي و دسترسي با تعاملات اجتماعي رابطه ي معني داري اثبات‌شده و ميزان تأثيرگذاري آن‌ها متفاوت است. دسترسي بيشترين (بتاي 82/0درصد) و تأكيد (بتاي 12/0 درصد) پايين‌ترين تأثير را بر تعاملات اجتماعي دانشجويان داشته است. اين امر بيانگر اين نكته است كه، ميزان تعاملات دانشجويان در فضاهاي دانشگاهي متأثر از سطح كيفيت بصري اين فضاها مي باشد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند به معماران، طراحان و برنامه ريزان شهري در جهت طراحي فضاهاي جديد يا توسعه فضاهاي دانشگاهي مفيد واقع شود.