بررسي تاثير متغيرهاي محيط زيستي بر نحوه پراكنش سه گونه داركوب (سياه، خالدار بزرگ و سبز) در جنگل شصت كلاته، گرگان

زمينه و هدف: جنگل ها يكي از منابع مهم تنوع زيستي در دنيا محسوب مي شوند. امروزه مهم ترين نقش حفاظتي بر عهده‌ي جنگل‌ها است. اكوسيستم هاي جنگلي زيستگاه تعداد زيادي از گونه هاي حيات وحش است كه در ميان آن ها مي توان به گونه هاي متنوعي از پرندگان از جمله داركوب ها اشاره كرد. داركوب‌ها به عنوان نماينده و شاخص تنوع زيستي پرندگان جنگل مطرح هستند. از جمله متغيرهاي محيط زيستي مهم اثرگذار بر نحوه پراكنش اعضاي اين خانواده ساختار جنگل و ارتفاع است. روش كار: در اين تحقيق سه طبقه ارتفاعي شامل: طبقه ارتفاعي 4000 متر با تيپ پوشش گياهي آميخته (انجيلي ممرز بلوط)، 700400 متر با تيپ پوشش گياهي ممرز انجيلي و بالعكس و طبقه ارتفاعي 1000700 متر كه در آن درخت راش به عنوان گونه غالب مطرح است، در جنگل شصت كلاته انتخاب شدند. نمونه برداري از پرندگان به روش نقطه اي انجام پذيرفت و نوع و تعداد گونه هاي داركوب مشاهده شده در 103 پلات نمونه برداري در فصل هاي تابستان و پاييز ثبت گرديد. يافته ها: نتايج حاصل از نمودار رسته بندي تحليل تطبيقي متعارف براي گونه هاي داركوب با متغيرهاي محيط زيستي و ارتفاع از سطح دريا نشان داد كه بيشترين فراواني داركوب سياه و سبز به ترتيب در محدوده 1000700 و 700 400 متري سطح دريا بوده است. همچنين رابطه ي معني داري بين فراواني داركوب خال دار بزرگ و ارتفاع مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج مشخص شد كه داركوب سبز و خال دار بزرگ انعطاف پذيري بالاتري در نحوه انتخاب زيستگاه داشته و داركوب سياه بر خلاف دو گونه ديگر به زيستگاه‌هاي جنگلي با تيپ پوششي راشستان و ساختار جنگلي بالغ وابسته است، بنابراين لزوم كنترل بهره‌برداري شديد از چنين زيستگاه‌هايي امري ضروري است