تصويرسازي هاي بيدل از حقيقت اعيان ثابته

(Bidel’s Poetic Imagery of Permanent Archetype (Ayane-Sabete

ابن عربي در عالَم وجود، غيريت را برنمي تابد، از اين رو، درمعماي حق و خلق، هستي خلق را آن گونه تبيين مي نمايد كه به وحدت شخصي وجود بيانجامد؛: وي با وضع اصطلاح اعيان‌ثابته، هويت جديدي براي ماسوا‌الله درنظرگرفت كه گرچه با ذات الهي عينيت ندارد اما غيراو هم نيست؛: آفرينش حاصل توجه آفريدگار بهذاتخويش است كه اين توجه موجد اعيان ثابته بوده است. ابوالمعاني ميرزا بيدل عظيم آبادي از آراي عرفاني ابن‌عربي تاثيرفراوان پذيرفته است، به گونه‌يي كه مي توان او را بقيه‌السيف شارحين ابن‌عربي دانست. بيدل با دقت و وسواس، آموزه هاي عرفان نظري را به لسان حكمت ذوقي، در شعر خيال انگيز خود آورده است. شرح بيدل بر آموزه هاي عرفاني ابن عربي، حداقل در آثار منظوم ادبيات تصوف، كم نظير است. بيدل با استفاده از ظرفيت هاي بي نظير شعر فارسي و فنون لفظي و معنوي، در تصويرگري آموزه هاي اتنزاعي و مجرد عرفاني كوشيده است. اين مقاله با ديدگاهي تطبيقي، ضمن تبيين اعيان ثابته و مسايل متفرع بر آن، تصويرسازي هاي شاعرانه بيدل از مساله دشوار اعيان ثابته را بررسي مي‌نمايد.

Ibn-Arabi disapproves of the concept of Otherness (i.e. differentiation from God) in the world of existence; therefore, in the creator-creature puzzle, he explicates the existence of creature in such a way that it leads to personal pantheism. By coining the term “permanent archetype”, he considers a new identity for “everything but God”, which, though not identical to divinity, is not different in nature from that. Creation results from the creator’s self-awareness, which is the cause of the permanent archetype. Bidel was strongly influenced by Ibn Arabi’s mystical conceptions, so far that he can be considered as the last of the commentators of Ibn Arabi. Bidel meticulously recites the teachings of philosophical mysticism in the form of poetic wisdom in his imaginative poetry. Bidel’s explication of Ibn Arabi’s mystical teachings is irreplaceable, at least in the poetical works of sufism literature. Employing the great capacities of Persian poetry as well as semantic and lexical figures of speech, Bidel attempted to symbolize the mental and abstract teachings of mysticism. By expounding the concept of permanent archetype and the issues thereof, this study investigates Bidel’s poetic imagery of this bewildering concept from a comparative perspective.