ارزيابي توان اكولوژيكي شهرستان دهلران به‎منظور استقرار كاربري توسعه اكوتوريسم

شهرستان دهلران در جنوب شرقي استان ايلام واقع شده و به خاطر داشتن جاذبه‎هاي طبيعي، فرهنگي و تاريخي، از جمله آثار طبيعي ملي و سه پديده نادر چشمه‎هاي آب گرم، غار خفاش و چشمه‎هاي قير داراي پتانسيل‎هاي فراواني جهت توسعه بخش گردشگري است. در اين تحقيق جهت ارزيابي توان اكولوژيكي از روش‎هاي AHP وTOPSIS  استفاده گرديد. به‎منظور تعيين معيارها از روش نمونه‎گيري قضاوتي استفاده شد. تعداد 16 معيار و 10 محدوديت تعيين و سپس استاندارد‎سازي هر لايه از نقشه‎ها با استفاده از منطق بولين و فازي انجام شد. به منظور پهنه‎بندي بر اساس درجه توان براي كاربري طبيعت‎گردي، لايه رستري حاصل رويهم‎گذاري و بر اساس مطلوبيت ناحيه‎اي سرزمين به سه طبقه تقسيم شد و سرانجام نقشه ارزيابي توان اكولوژيكي شهرستان دهلران به دست آمد. نتايج حاصل از روش AHP نشان داد كه در بخش مركزي بيشترين ميزان پلي‎گون‎ها با توان بالا براي اكوتوريسم ديده مي‎شود. بخش زرين‎آباد و در نهايت بخش موسيان رتبه‎هاي بعدي را دارند. مساحت‎هاي بدست آمده از نقشه نهايي حاصل از رويهم‎گذاري لايه‎ها نشان دهنده اين امر مي‎باشد كه با توجه به مساحت كل شهرستان (حدود 6270 كيلومتر مربع) بيش از 78% مساحت داراي توان لازم براي كاربري طبيعت‎گردي هستند. در روش TOPSIS نيز بخش مركزي با امتياز 910/0، زرين آباد با 241/0 و پس از آن موسيان با 037/0 امتياز رتبه‎هاي اول تا سوم را بدست آوردند. در نتيجه، نتايج حاصل از دو روش با يكديگر مطابقت دارد كه نشان‎دهنده صحت هر كدام از روش‎هاي ياد شده مي‎باشد.