مفهوم سازي مديـريتِ حـكمت بنـيانِ مدرسـه

هدف‌ اين مقاله تبيين مفهوم مديريتِ حكمت بنيانِ مدرسه بود. چارچوب روش شناختي مورد استفاده، رويكرد كيفي از نوع نظريه مبنايي با نگاه سيستمي بود. براي جمع آوري داده از اطلاع رسان‌ها، مصاحبه‌هاي عميق غيررسمي و تحليل اسناد استفاده شد. همچنين برمبناي اشباع نظري، 15 تن از حكماي معاصر و فيلسوفان تعليم و تربيت و علوم اجتماعي در سطح جهاني براي مشاركت در اين پژوهش دعوت شدند. 5 سند نيز به عنوان اطلاع رسان مورد استناد قرار گرفت. تحليل داده‌ها در ۳ مرحله كدگذاري باز، محوري و گزينشي انجام شد. نظريه نهايي نيز حول مقوله محوري مديريت حكمت بنيان مدرسه صورت‌بندي شد. باور پذيري نظريه توليد شده از طريق راهبردهاي بازبيني اعضاء، تحليل موارد منفي و چند سويه سازي منابع مورد تعديل قرار گرفت. فرايند تحليل داده ها تا حد شكل گيري نظريه نيز جهت تامين معيار اعتمادپذيري پژوهش، تا حد ممكن توصيف شد. نتايج نشان داد، مديريت حكمت بنيان مدرسه با اتكا به عوامل نگرشي، نظري و سازماني قابل بازشناسي است. همچنين اين سازه تحت تأثير شرايط مداخله گر محيطي و سياست‌هاي كلان و شرايط زمينه‌اي (قابليت‌هاي عملي، قابليت‌هاي فرهنگي، قابليت‌هاي معنوي، قابليت‌هاي نظري) قابل توسعه است. در واقع به‌كارگيري راهبرد رهبري حكيمانه، موجب توسعه حكمت در مدارس، بالندگي فرهنگي و تحقق اهداف نافع مدرسه خواهد شد.