پيوند نظريه و عمل در مديريت آموزشي: كاوشي در تعامل مديران مدارس با اساتيد دانشگاه

پژوهش حاضر به منظور شناسايي زمينه‌هاي همكاري و تعامل آموزشي بين مدارس متوسطه و دانشكده‌هاي روان‌شناسي و علوم تربيتي شهر تهران و با استفاده از روش كيفي داده بنياد انجام گرفته است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دست‌اندركاران و صاحبنطران دانشگاهي و آموزش و پرورش مي‌باشد كه در ارتباط با موضوع تعامل آموزشي بين مدارس و دانشگاه‌ها، به نوعي داراي سابقه اجرايي و يا علمي هستند. از ميان جامعه آماري، 26 نفر از طريق نمونه‌گيري هدفمند تا رسيدن به اشباع نظري انتخاب شده‌اند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته جمع‌آوري شده است. به منظور تجزيه و تحليل داده‌هاي حاصل از مصاحبه، از كدگذاري استفاده شده است. براي بررسي روايي و پايايي پژوهش، از تأييد مصاحبه‌شوندگان براي كنترل روايي پژوهش بهره گرفته شده است و در ارتباط با پايايي نيز، توافق يا همخواني بين دو كدگذار در كدگذاري چهار مصاحبه، محاسبه گرديده است. ضريب توافق به دست آمده، 0.85 بوده كه حاكي از توافق و همخواني بالا و نيز ضريب پايايي مناسب مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مدارس متوسطه و دانشكده‌هاي روان‌شناسي و علوم تربيتي شهر تهران مي‌توانند در سه زمينه كلي پشتيباني از دانش‌آموزان، آماده‌سازي دانش‌آموزان براي دانشگاه، و حمايت و پشتيباني از معلمان و كاركنان مدرسه و 31 زمينه جزئي با يكديگر همكاري و تعامل آموزشي داشته باشند.