رابطۀ عدالت سازماني درك شده، جوّ اخلاقي مدارس و درگيري شغلي با نقش ميانجي اخلاق حرفه‌اي معلمان

پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي مبتني بر معادلات ساختاري است. تمامي معلمان دوره اول متوسطه شهر تبريز به تعداد 1692 نفر جامعه آماري تحقيق بودند و روش نمونه‌گيري به‌صورت خوشه‌اي انجام شد و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران محاسبه گرديد و 320 نفر پرسشنامه را تكميل كردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي عدالت سازماني Morman Nihof(2001) ، جو اخلاقي (Fritch 2000)، درگيري شغلي (Canongo 1982)، اخلاق حرفه‌اي (Beatman Shell 2004)استفاده شد و روايي ابزارها با استفاده از تحليل عاملي تأييدي بررسي شد كه همه آن‌ها برازش خوبي داشتند. نتايج نشان مي‌دهد جو اخلاقي، عدالت سازماني ادراك‌شده، درگيري شغلي و اخلاق حرفه‌اي با يكديگر رابطه دارند. همچنين اخلاق حرفه‌اي مابين عدالت سازماني و جوسازماني ادراك‌شده با درگيري شغلي نقش ميانجي ندارد. عدالت سازماني بر درگيري شغلي به‌صورت مستقيم مؤثر است. به‌عبارت‌ديگر افزايش عدالت سازماني موجب افزايش درگيري شغلي مي‌گردد. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده از پژوهش پيشنهاد مي‌شود معلمان و مديران ارشد عرصه تعليم و تربيت با لحاظ اخلاقيات و ايجاد فضاي آرام و توزيع عادلانه مزايا و تجديدنظر در رويه‌هاي توزيع موجبات دل‌بستگي و درگيري شغلي معلمان را فراهم آورند.