تحليل بينامتني شاهنامه و تاريخ‌نوشته‌هاي عمومي از سده پنجم تا ميانه سده هشتم هجري برمبناي ترامتنيّت ژرار ژنت

چكيده متن‌ها همواره با دلايل و انگيزه‌هاي خاص و به شيوه‌هاي گوناگون با متن‌هاي ديگر پيوند مي‌يابند. متن‌هاي تاريخ عمومي كه در طول تاريخ نوشته شده، نيز چنين هستند. شاهنامه پيش‌متني است كه حضور گسترده آن در تاريخ‌نوشته‌هاي عمومي حاكي از وجود رابطه بينامتني بين اين دو متن در دو شاخه متفاوت، امّا وابسته است. از اين رو مسئله پژوهش اين است كه پيوند بينامتني ميان شاهنامه و تاريخ‌نوشته‌هاي عمومي از سده پنجم تا ميانه سده هشتم هجري چگونه بوده است؟ بدين منظور از نظريّه ترامتنيّت ژرار ژنت كه يك نظريّه كامل در يافتن تمام جنبه‌هاي يك رابطه بينامتني است، بهره برده‌ايم. هدف اصلي در اين پژوهش كشف و شناخت انواع روابط ترامتني با شاهنامه در تاريخ‌نوشته‌هاي عمومي است. روش پژوهش از نظر فضاي انجام كار كتابخانه‌اي و از جهت تحليل داده-ها كيفي است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه تاريخ‌نگاران با تأثيرپذيري از موقعيّت اجتماعي و نهاد حمايتگر خود، آگاهانه در جهت دست‌يابي به اهداف و انگيزه‌هاي خود از نگارش تاريخ‌ عمومي با شاهنامه رابطه بينامتني برقرار كرده‌ و در اين راستا به ترتيبِ بيشترين تا كمترين از سه گونه ترامتني بينامتنيّت، سرمتنيّت و فرامتنيّت بهره برده‌اند.