كاربست نقد‌جغرافيايي در خوانش دو رمان "سرانجام‌شري" و"الحيّ‌اللاتيني"

نقد جغرافيايي يكي از رويكردهاي نوين در حوزه‌ي ادبيات تطبيقي معاصر مي‌باشد كه به مطالعه‌ي فضا و مكان در آثار ادبي مي پردازد و نحوه‌ي نگرش چند نويسنده‌ي بومي و غيربومي را نسبت به مكاني‌ مشخص بررسي مي‌كند. زماني كه مكان يك رمان، شهر يا مكاني واقعي باشد، مكان داستاني و مكان واقعي در چالش قرار مي‌گيرند كه نتيجه‌ي آن، ارائه دادن تصاوير ادبي از يك شهر خاص مي باشد. شهر پاريس نقطه‌ي مشترك ادبي ميان رمان «الحيّ الاتيني» اثر سهيل ادريس ورمان « سرانجام شري» اثر گابريل كولت مي‌باشد، پژوهش حاضر با تكيه بر روش توصيفي – تحليلي و از منظر نقد جغرافيايي به بررسي اين شهر در اين دو رمان پرداخته است. نتايج به دست آمده‌ي اين پژوهش حاكي از آن است كه نگاه نويسنده‌ي غير بومي در رمان الحيّ الاتيني به پاريس، نگاهي است كه شيفته‌ي مظاهر تمدن و فرهنگ و آزادي در غرب شده است و مي‌كوشد ريشه‌هاي خويش را در شرق فراموش كند؛ به همين جهت تصاويري كه نويسنده از مكان‌ها ارائه مي‌دهد –از سينما گرفته تا هتلي كه شخصيت اصلي در آن اقامت دارد – مطابق با سير روايي داستان و افكار قهرمان اصلي آن مي‌باشد ؛ اما نويسنده‌ي بومي در رمان سرانجام شري، نگاه واقع بينانه به پاريس دارد و با به تصوير كشيدن آن به نوعي مي‌خواهد اوضاع و احوال افراد بعد جنگ جهاني اول را كه دراين كشور دچار يأس، بيمعنايي و نااميدي شده‌اند را نشان دهد و بخشي از تاريخ پاريس را به تصويركشد.