هستي شناسي اعتباريات ؛ اعتبار بمثابه نحوه هستي انسان در جهان مادي

Ontology of Mentally-Posited Things: Consideration as the Mode of Man’s Being in the Physical World

برغم وجود ديدگاه هاي متفاوت و در مواردي متضاد درباره نظريه اعتباريات علامه طباطبايي، تقريبا همه پژوهش هايي كه در اين زمينه صورت گرفته است، در داشتن اين پيش فرض مشترك هم داستانند كه نظريه اعتباريات نظريه يي از اساس معرفت شناختي است؛ نظريه يي كه ميكوشد به توجيه دسته يي از ادراكات انسان بپردازد كه مطابقي در خارج ندارند. اين پيشفرض برغم اينكه پيشفرض نادرستي نيست، مبين همه واقعيت هاي قابل طرح در باب نظريه اعتباريات هم نيست. مدعاي ما در پژوهش حاضر اينست كه نظريه اعتباريات بيش از آنكه نظريه يي معرفت شناختي باشد، نظريه يي از اساس هستي شناختي است. با توجه به نحوه طرح نظريه اعتباريات در رساله هاي الولايه و الانسان، بنظر ميرسد اعتبار بمثابه يكي از مشخصه هاي هستي انسان مجردي است كه در جهان مادي بسر ميبرد؛ مشخصه يي كه دسته يي از افعال انساني را كه بنحوي به امور مادي مرتبط هستند، ممكن ميسازد.

Despite the existence of different and, at times, contradictory views regarding ‘Allāmah Ṭabāṭabā’ī’s theory of mentally-posited things, almost all the studies carried out in this field unanimously presuppose that this theory is essentially of an epistemological nature and is intended to justify a series of human perceptions that have no equal in the outside. Although this presupposition is not wrong, it fails to explain all the realities regarding the theory of mentally-posited things. Here, the authors try to demonstrate that this theory is basically of an ontological rather than epistemological nature. Given the quality of propounding this theory in al-Wilāyah and al-Insān treatises, it appears that consideration is one of the specific features of the being of an immaterial Man who lives in the physical world. This is a feature that makes some human acts which are in a way related to material affairs possible.