عوامل شكل گيري فرقه حسينيه و زمينه‌ هاي گرايش آن به غلو

با وجود رويكرد عقل گرايانه زيديه ي يمن، در آغاز قرن پنجم هجري قمري جرياني با ماهيتي غاليانه در ميان آن باليدن گرفت. اين جريان كه پس از كشته شدن يكي از امامان زيديه يمن يعني حسين بن قاسم عياني و بر محور غيبت و طرح باورهاي نامانوس و اغراق آميز نسبت به او شكل گرفت به حسينيه مشهور گرديد. هرچند كه دعاوي حسين بن قاسم عياني در منشا شكل گيري اين جريان بي تاثير نبود، اما نقش اساسي را بايد به جانشينان و پيروان آن داد. حفظ اقتدار سياسي در خاندان عياني، ايستادگي در برابر مخالفان زيديه و محافظت بر روابط با برخي از همپيمان سياسي از جمله انگيزهاي مهم طرح غيبت حسين بن قاسم و غلو در مورد او بود. اين در حالي است كه وجود تمايلات غاليانه در ميان برخي از قبايل يمني زمينه مساعدي را به لحاظ فكري براي شكل گيري اين جريان به وجود آورده بود.در اين پژوهش تلاش شده است تا با رويكردي توصيفي - تحليلي، به علل و زمينه هاي تأثيرگذار در شك لگيري اين فرقه در ميان زيديه يمن پرداخته شود.