بررسي تقابل و جايگاه آموزه‌هاي مدارا و تبرّي با تكيه بر آيات و روايات

مدارا و تبرّي، با دو رويكرد متفاوت، تعيين‌كنندۀ چگونگي برخورد مؤمنان با مخالفان مي‌باشند. مدارا مؤمنان را به ملايمت و رفتار مسالمت‌آميز دعوت مي‌كند، اما تبرّي، ايشان را به سوي صراحت در انكار باطل و ابراز انزجار از سران گمراهي فرا مي‌خواند. آيات و روايات نيز نشان‌دهندۀ نوعي تقابل ابتدايي در جهت‌گيري حاصل از پيروي از اين دو آموزه مي‌باشند. ظاهراً اين دو نگاه، شيعيان امامي را در مقام مواجهه با مخالفان به دو جهت متفاوت عملي سوق خواهند داد؛ اما با دقت بيشتر در مفهوم اين دو آموزه، معلوم مي شود تفاوت در نوع نگاه اين دو، به تقابل عملي واقعي نخواهد انجاميد، بلكه مدارا و تبرّي به شرط فهم و به‌كارگيري صحيح، به عنوان دو عنصر هماهنگ در يك نظام منسجم در تحقق هدف شارع مقدس در بيان حقايق و هدايت مستضعفان همسو خواهند بود.