نوسازي راهبردي، محيط نهادي و تعديل وابستگي به منابع در شرايط عدم قطعيت

سازمان‌ها براي تداوم رشد و سودآوري خود نيازمند تغيير و نوسازي راهبردي هستند. با اين ‌وجود پژوهش‌هاي محدودي در رابطه با نحوه و چالش‌هاي اجراي نوسازي راهبردي و عوامل مؤثر بر تداوم موفقيت در اجراي نوسازي‌هاي متوالي وجود دارد. يكي از مباحث مهم در حوزه پياده‌سازي نوسازي راهبردي راهبرد‌هاي مديريت منابعي است كه سازمان‌ها براي ورود موفق به بازارهاي جديد به كار مي‌گيرند. از سوي ديگر، تئوري‌هاي مديريت غربي داراي ويژگي‌هايي هستند كه لزوماً با مديريت در مناطق ديگر يكسان نيستند. براي سازمان‌هايي كه در محيط‌هاي نامطمئن با نوسانات دسترسي به منابع كار مي‌كنند يافتن راهبرد‌هاي سفارشي براي مديريت وابستگي منابع حياتي است. از اين‌رو در پژوهش حاضر تلاش شده است از طريق مطالعه عميق يك سازمان موفق در نوسازي راهبردي و به‌صورت خاص ورود به بازارهاي جديد، روش‌هاي خاصي كه بنگاه‌ها در چنين محيطي به كار مي‌گيرند تا وابستگي‌شان به منابع و تأمين‌كنندگان را تعديل و يا مديريت كنند بررسي شود.