تأثير راهبردهاي نيروي كار احساسي بر عملكرد شغلي به‌واسطه فرسودگي احساسي

با توسعۀ روزافزون اقتصاد و افزايش رقابت ميان ارائه‌دهندگان خدمات، مديريت احساسات در محل كار به‌طور فزاينده‌اي مهم شده است. بازيگري ظاهري و بازيگري عميق به‌عنوان راهبردهاي نيروي كار احساسي مطرح مي‌شوند كه افراد با استفاده از آن‌ها سعي مي‌كنند احساسات خود را در محيط كار مهار نمايند. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير راهبردهاي نيروي كار احساسي بر عملكرد شغلي به‌واسطۀ فرسودگي احساسي است.با استفاده از روش پيمايشي، 210 پرستار بيمارستان تخصصي دولتي از طريق نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شدند. اثرات مستقيم و الگوي ميانجي‌گري متغيرها با استفاده از نرم‌افزارهاي معادلات ساختاري موردبررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از تحليل‌ها نشان داد كه راهبرد بازيگري ظاهري چه به‌صورت مستقيم و چه باواسطۀ فرسودگي احساسي بر روي عملكرد شغلي پرستاران موردمطالعه تأثيري نداشت. درحالي‌كه راهبرد بازيگري عميق به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم (واسطه فرسودگي احساسي) روي عملكرد شغلي تأثير گذاشت. همچنين، فرسودگي احساسي تأثير منفي بر عملكرد شغلي داشت.لذا به‌كارگيري برنامه‌هايي جهت تقويت بازيگري عميق و كاهش بازيگري ظاهري از طريق آموزش و ايجاد ارتباطات بهتر با پرستاران، و برنامه‌ريزي بهتر ساعات كاري باعث كاهش ميزان فرسودگي احساسي مي‌شود.