نقش كارآفريني راهبردي در ارتقاي عملكرد سازمان‌هاي بخش عمومي‌

كارآفريني راهبردي به تلاش هم زمان شركت براي بهره‌ گيري از مزيت ‌هاي رقابتي فعلي و جست‌وجوي فرصت ‌هاي جديد براي كسب موفقيت در آينده اطلاق مي‌شود. پژوهش‌هاي فزاينده‌اي در حال مطالعه بر حوزه نوظهور كارآفريني راهبردي هستند تا دريابند چگونه مي‌توان از اين كارآفريني براي ارزش‌آفريني و دستيابي به عملكرد بالاتر استفاده كرد؟ هدف اين مقاله، ارائه و آزمودن مدلي براي ارتقاي عملكرد سازمان‌هاي بخش عمومي از طريق كارآفريني راهبردي و متغيرهاي پيش بين آن است. اين مطالعه، از نوع توصيفي است و نمونه‌ ها شامل 210 مدير صدا و سيما هستند كه داده ‌هاي گردآوري ‌شده از آنها، با استفاده از روش مدل‌ سازي معادلات ساختاري آزمون شده است. نتايج تحقيق نشانگر اين است كه هر سه متغير پيش‌بين كارآفريني راهبردي شامل دستگاه فكري كارآفرينانه، فرهنگ  كارآفرينانه و رهبري كارآفرينانه، تاثير قابل‌توجهي بر عملكرد دارند؛ اما بخش زيادي از اين تاثير، به ‌صورت غيرمستقيم و از طريق نقش ميانجي ابعاد كارآفريني راهبردي يعني شناسايي و به ‌كارگيري فرصت ‌ها صورت مي‌گيرد.