بداهه‌گرايي راهبردي شركت‌هاي دانش‌بنيان در محيط‌هاي پيچيده

محيط سازمان ها، محيطي سرشار از تلاطم ها، عدم قطعيت و تغيير و تحول است. از اين رو، تصميم گيري در چنين شرايط پيچيده اي براي مديران امري دشوار است و رويكردهاي سنتي برنامه ريزي راهبردي به دليل فقدان انعطاف پذيري و پيش‌بيني‌ناپذيري آينده مورد استقبال مديران واقع نمي شوند. در اين شرايط مديران راهبردي سازمان ها با استفاده از مهارت هاي تصميم گيري شهودي و قابليت هاي بداهه گرايي خود از رويكردي پيروي مي كنند كه منجر به تصميم گيري سريع در برابر چالش هاي پيش‌آمده شود و با پاسخ گويي سريع به تغييرات بيروني به عملكرد بهتر سازمان كمك كند. بداهه گرايي به معناي ايجاد و خلق پاسخ هاي جديد، بدون برنامه ريزي قبلي و بدون اطمينان از پيامدهاي آن است؛ به عبارت ديگر، بداهه گرايي، برنامه ريزي و اجراي هم زمان راهبرد است. هدف اين پژوهش، بررسي رابطه بين بداهه ‌گرايي راهبردي بر عملكرد سازمان با توجه به سه مؤلفه سرعت پاسخ گويي محيطي، انعطاف پذيري و انطباق ساختاري و چالاكي فرآيندها است. جامعه آماري اين پژوهش، مديران شركت هاي دانش بنيان مستقر در پارك علم و فن آوري دانشگاه تهران هستند. اطلاعات و داده هاي پژوهش از طريق پرسشنامه استخراج شده است. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد كه با توجه به محدوديت هاي برنامه‌ريزي در محيط هاي متلاطم، مديران مي‌توانند با اتخاذ تصميمات بداهه در سازمان به عملكرد بهتر سازمان كمك كنند. بداهه گرايي راهبردي قدرت پاسخ گويي به چالش هاي محيطي را بالابرده، سبب انعطاف سازمان شده و بر چابكي سازمان مي‌افزايد.