رهيافت راهبردي تجديد‌‌ حيات شهري فرهنگ محور

ضرورت پاسخگويي نرمش‌پذير به اثرات فرآيند‌هاي جهاني‌ شدن بر اقتصاد شهرها و نياز به رويارويي با مشكلات شهري با بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي محلي، سبب توجه به«فرهنگ» به ‌عنوان ابزاري نوين در فرآيند «تجديد‌حيات شهري» براي مقابله با جنبه‌هاي افت شهري شده است؛ اما مداخله در نواحي دچار افت شهري در ايران، اغلب بدون توجه لازم به هويت و ظرفيت‌هاي فرهنگي انجام شده و در موارد بسيار، حتي به تضعيف آنها منجر شده است. هدف اين مقاله، پيشنهاد چارچوبي براي رويارويي يكپارچه با جنبه‌هاي افت شهري با بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي فرهنگي است. به اين منظور، از راه رتبه‌ بندي شدت افت شهري با روش آماري تحليل عاملي، چهار محله در منطقه 6 شهر تهران به‌ عنوان نمونه موردي انتخاب شده‌ اند. پس از اثبات فرضيه معناداري ارتباط ميان فرهنگ و ابعاد تجديد حيات شهري در اين محله‌ ها با استفاده از آماره خي دو، با به كارگيري فن تحليل عرصه‌هاي تصميم گيري مرتبط، به توليد و گزينش مسيرهاي عمل گزينه هدايت‌گر تجديد ‌حيات شهري پرداخته شده است. دستاورد اين مقاله، به‌ كارگيري چارچوبي براي يكپارچه ‌كردن فرهنگ و برنامه ‌ريزي راهبردي تجديد‌ حيات شهري است؛ به ‌گونه‌اي كه با تأكيد بر منفعت ساكنان، به رويارويي يكپارچه با افت شهري بپردازد و ايجاد چرخه‌اي خود‌‌پايدار از راه تقويت دو‌سويه ابزارها و جامعه مورد برنامه‌ريزي را امكان‌پذير سازد.