قابليت‌هاي پوياي سازماني و انعطاف‌پذيري

محيط رقابتي امروزي علاقه زيادي را نسبت به مباحث قابليت هاي پوياي سازماني و انعطاف پذيري توليد ايجاد كرده است، اما با وجود شناخت منافع بالقوه اين دو مفهوم، فعالان اجرايي و محققين درك درستي از ارتباطات بين آنها ندارند. لذا هدف اين مقاله درك اين مفاهيم پيچيده و نحوه تاثيرگذاري مولفه هاي آنها بر هم مي‌ باشد. در اين پژوهش در ابتدا به منظور شناخت كامل مولفه‌ هاي قابليت‌ هاي پوياي سازماني و انعطاف پذيري توليد با بررسي مطالعات گذشته، از روش تحليل محتواي متني استفاده شد و در ادامه به منظور غناي اين روش نظر خبرگان نيز لحاظ شد، كه در نهايت 6 قابليت پوياي سازماني و  14 بعد انعطاف‌ پذيري توليد از مطالعات گذشته استخراج گرديد. سپس با استفاده از روش DEMATEL فازي و بر اساس نظر خبرگان تأثير گذاري اين مؤلفه‌ها بر يكديگر مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تحليل نشان مي دهد تاثيرگذارترين قابليت هاي پوياي سازماني به ترتيب عبارتنداز: خلق و يكپارچه سازي دانش، پيكربندي مجدد و شناخت فرصت‌ ها و مديريت تهديدها و از بين ابعاد انعطاف‌ پذيري توليد تاثيرپذير ترين ابعاد به ترتيب، محصول جديد، عمليات و توليد مي‌ باشد. همچنين نتايج تحليل گوياي تأثير گذاري بسيار بالاي قابليت هاي پوياي سازماني بر ابعاد انعطاف پذيري توليد مي‌باشد.