بررسي تطبيقي مؤلّفه ها و جلوه هايي از بيم و اميد اگزيستانسياليستي در آثار مارك تواين و هوشنگ مرادي كرماني

در اين پژوهش با هدفِ درك معنا و تحليل متن ادبي، تلاش مي­شود با تكيه بر نظريات اگزيستانسياليستي، جلوه­ هاي بيم و اميد و برخي مؤلفه­ هاي مرتبط با آن را در آثار هوشنگ مرادي كرماني و مارك تواين به عنوان دو نويسنده مطرح ادبيّات كودكان، دريافت و به اين پرسش­هاي اساسي پاسخ داد كه عملگرايي شخصيت هاي داستاني در آثار اين دو نويسنده، از منظر ادبيّات تطبيقي چه جلوه­هايي از بيم و اميد را نشان مي­دهد و چگونه مي­توان آن­ها را با نظريه­ هاي اگزيستانسياليستي تحليل و تبيين نمود؟ اگزيستانسياليسم، انديشه­اي فلسفي است كه بر نقد ادبي تاثير گذاشته و زمينه­ساز ظهور نظريه­ هاي متعددي شده­است. ژان پل سارتر با نگارش كتاب ادبيّات چيست؟ منشوري براي ادبيّات متعهد مي­نويسد و هايدگر، هرمنوتيك ِفلسفيِ مدرن را بنيان مي­گذارد و نگاه سنتي را در آن بي­فروغ مي­نمايد و به اين ترتيب بر اساس انديشه دكارتيِ سارتر و ضد دكارتيِ هايدگر، دو نوع اگزيستانسياليسم ادبي هايدگري و سارتري شكل مي­گيرد. اين تحقيق با رويكردي تطبيقي، درون مايه­هاي بيم و اميدِ اگزيستانسياليستي را واكاوي نموده است. يافته­هاي اين تحقيق نشان مي­دهد اگر چه محقّقان آثار هوشنگ مرادي كرماني و مارك تواين را بيشتر از منظر مكتب رئاليسم مورد بررسي قرار داده­اند امّا مي­توان بيم و اميد مبتني بر عملگرايي و نگرش اگزيستانسياليستي را در اين آثار يافت.