كليدواژه :
قصه , سفر زائر , حسن و دل , شخصيت هاي ياريگر , شخصيت هاي مانع , مكانهاي ياريگر , مكان هاي مانع , ادبيات تطبيقي , قصه تمثيلي
چكيده فارسي :
موضوع اين مقاله بررسي تطبيقي دو قصه تمثيلي«حسن ودل»نوشته سيبك نيشابوري و«سفرزائر»اثر جان بن يان است.ازمهم ترين وجوه مشترك اين دوقصه،شخصيت پردازي براساس صفات وويژگي هاي انساني واعضاي جسم آدمي است.اين نوع شخصيت پردازي اگر چه نادر است اما درزبان فارسي و انگليسي نمونه دارد.وجه ديگرشباهت،حضورشخصيت هاي هم نام وهمانند دردوداستان است.تعداد شخصيت هاي هردوداستان متنوع ومتعدداست كه ازآن ميان شخصيت هايي كه قابليت تطبيق دارند،انتخاب شده است.سپس آنها رابه شخصيت هاومكان هاي ياري گر وشخصيت ها و مكان هاي مانع تقسيم كرده ايم.شخصيت هاي ياري گر دررسيدن سالك يازائر به مقصد نقش دارندو شخصيت هاي مانع دررسيدن اومانع ايجاد مي كنند.شخصيت اصلي سفر زائر،كريستين است كه شخصيت هايي چون صبر،بصيرت،سخاوت،نجابت،تدبير، صداقت ومعرفت اوراهمراهي مي كنند.شخصيت هاي اصلي نمونه فارسي،حُسن ودل هستند كه شخصيت هايي چون نظر،خيال،صبر،دل،عشق،وفاوتبسم آنها راياري مي كنند.ازجمله شخصيت هاي مانع درسفرزائر،خودرأي كاهل،ظاهرپرست،رياكاروبدگمان ودرحسن و دل،زرق،رقيب،غمزه جادو،ناز وزلف هستند.ازوجوه تفاوت اين دوداستان نيز،هدف،سبك بيان،تلميحات واشارات ودرجه واقع نمايي و انتزاع قابل ذكراست.