سياستگذاري رسانه‌اي در سياستگذاري عمومي با استفاده از تكنيك مدل‌سازي ساختاري تفسيري

Media Policy in Public Policy Making Using Interpretive Structural Modeling Technique

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي ضرورت‌هاي توجه به سياست گذاري رسانه‌اي در سياست گذاري عمومي است كه ابتدا با بررسي جامع ادبيات پژوهش، 8 دسته از عوامل مرتبط با موضوع، شناسايي و سپس با استفاده از تكنيك مدل‌سازي ساختاري تفسيري، در 4 سطح، سطح‌بندي شدند. جامعه آماري 20 نفر از متخصصان دانشگاهي كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي­‌دهد كه معيار تضمين حقوق آحاد افراد و اقشار جامعه (سطح اول)؛ افزايش سواد رسانه‌اي، بازار رقابتي و خصوصي‌سازي، توجه به سطح كلان و راهبردي و اثرات متقابل رسانه بر سياست گذاري عمومي (سطح دوم)؛ مسئوليت، پاسخگويي و آزادي عمل در چارچوب اصول و ارزش‌هاي عرفي جامعه (سطح سوم) و معيار نظام حقوقي پيش‌بيني‌شده، در پايين‌ترين سطح (سطح چهارم) قرار مي‌گيرد. بر اين اساس از بين سطوح چهارگانه؛ معيار سطح اول، درجه اثرپذيري بيشتري در سياست گذاري رسانه‌اي دارند.

The main purpose of this paper is to study the needs of paying attention to media policy in public policy making. First, eight categories of factors related to the research topic were identified through comprehensive review of the research literature, and then categorized into 4 levels using interpretive structural modeling techniques. The population consisted of 20 academic specialists who were selected by purposeful sampling. The results of the research showed that the criterion of guaranteeing the rights of individuals and groups of society were at the first level; increasing media literacy, competitive market and privatization, attention to macro and strategic levels and media interactions on public policy were at the scond level; responsibility, accountability and freedom within the norms and values of society were at the third level; and the criterion of the foreseen legal system were at fourth level (the lowest level). Among the four levels, the first level criteria have the most impact on media policy making.