عناصر داستان در استان‌هاي كودك "جاسم محمد صالح" (در آينۀ ديدگاه " شلوميت ريمون كنان")

كيفيت هر داستاني به نوع ارائۀ عناصر آن داستان از سوي نويسنده، مرتبط است. عناصر داستان عبارتند از پي‌رنگ، شخصيت، درونمايه، زاويۀ ديد، صحنه و فضاء، كه هر كدام تاثير بسزايي در پيشبرد داستان دارند. از جمله انواع ادبي كه ادبيات ملت‌ها در قالب آن عرضه مي‌شود، داستان كودك است. "جاسم محمد صالح"، از جمله داستان‌نويسان عراقي است كه عمدۀ آثار وي در حيطه همين نوع ادبي قرار گرفته است. پژوهش حاضر با تكيۀ بر شيوۀ توصيفي-تحليلي، درصدد است تا براساس نظريۀ ريمون كنان، به بررسي و تحليل عناصر 20 داستان‌ وي در حوزه ادبيات كودك بپردازد تا از اين رهگذر در كنار دست يافتن به تفاوت ميان عناصر داستان‌هاي كودك و بزرگسال، چگونگي كاربرد عناصر داستان از سوي نويسنده و ميزان موفقيت وي در اين نوع ادبي براي خواننده مشخص گردد. آنچه حاصل شد اينكه عناصر داستان چه در داستان‌هاي كودك و چه در داستان‌هاي بزرگسال همگي شبيه هم هستند؛ تنها بسته به هدفي كه دنبال مي‌كنند در نوع شكل‌گيري باهم متفاوتند. پي‌رنگ داستان‌هاي "جاسم محمد صالح" به دليل آنكه مجال كافي جهت تغيير مسير داستان وجود ندارد، غالبا يك پي‌رفتي است. درونمايۀ داستان‌هاي بررسي شده بيشتر شامل مسائل اخلاقي، تعليمي و تربيتي مانند احترام گذاشتن به ديگران، دوري از تكبر، خوددار بودن، قانع بودن است؛ از اين رو مي‌توان گفت كه جهت فكري نويسنده، القاي چنين مفاهيمي به كودكان است. ديگر اينكه زاويۀ ديد در تمام داستان‌ها به جز يك داستان، داناي كل يا سوم شخص است كه طبق نظر ريمون كنان در اين نوع داستان، فرصت تغيير زاويۀ ديد بسيار كم است.