مباني فلسفي پژوهش در سنجش زبان انگليسي در ايران: بررسي مقالات چاپ شده در نشريات علمي پژوهشي از 2008 تاكنون

سنجش زبان، مانند ديگر شاخه هاي زبانشناسي كاربردي، هميشه متاثر از پارادايم هاي فلسفي زمانه است كه عدم آگاهي به آنها ممكن است كيفيت پژوهش را تحت تاثير قرار دهد. مقاله‌ي حاضر به بررسي مباني فلسفي پژوهش در سنجش زبان انگليسي در ايران مي پردازد. بدين منظور همه‌ي مقالات قابل دسترس برخط كه در نشريات علمي پژوهشي كشور در مورد سنجش زبان چاپ شده بودند مورد بررسي قرار گرفتند. براي تشخيص مباني فلسفي مقالات، عنوان، چكيده، روش پژوهش و چارچوب نظري آنها مورد تحليل و بررسي قرار گرفت. در گام بعدي، مقالات به چهار مقوله ي فلسفي اثبات گرايي، واقع گرايي، برساخت گرايي و ابزارانگار ي تقسيم شدند. نتايج نشان داد كه حدودا دو سوم پژوهش ها در سنجش زبان در ايران داراي مباني فلسفي اثبات گرايي و واقع گرايي مي باشند. كمتر از يك سوم مقالات مبتني بر مكتب برساخت گرا هستند و سهم پژوهش با مباني ابزارانگاري تقريبا ناچيز است.