بهينه سازي فاصله تونل هاي دوقولو در خاك هاي ماسه اي با رويكرد كاهش اثرات ناشي از انفجارهاي سطحي

ساخت سازه هاي زيرزميني با توانايي مقاومت در برابر حملات موشكي و هوايي ميتواند به عنوان يك استراتژي دفاعي در مقابل تهديدهاي مستمر دشمنان كشورها وكاهش خسارات ناشي از بلاياي طبيعي، موردتوجه قرار گيرد. در راستاي كاهش اثرات مخرب علاوه بر ملاحظات مربوط به مصالح به كار گرفته شده در اين سازه ها، هندسه سازه نيز تاثير چشمگيري بر سطح تاثيرپذيري سازه از محركهاي بيروني خواهد داشت. در اين مقاله عملكرد سه شكل مختلف از سطح مقطع هاي متعارف تونل در طول تحريك ناشي از انفجار زيرسطحي ارزيابي مي شود. در اين راستا ضمن استفاده از تئوريهاي موجود در ادبيات فني، به تحليل مسئله با استفاده از نرمافزار تفاضل محدود و كدنويسي پرداخته مي شود. در ادامه با توجه به توسعه تونلهاي دوقولو در شبكه حمل و نقل شهري، به ارزيابي فاصله بهينه بين دو تونل جهت به حداقل رساندن اثرات انفجار پرداخته مي شود. بر اساس نتايج مشاهده مي گردد كه حضور دو تونل در نزديكي هم سبب هم افزايي پارامترهاي مبتني بر نيرو در لاينينگ تونل تا 40 درصد مي گردد. از طرف ديگر ملاحظه مي شود كه چنانچه فاصله مركز به مركز دو تونل بيشتر از دو برابر قطر تونل در نظر گرفته شود، اثرات ناشي از هم افزايي به حداقل رسيده و مي توان دو تونل را بصورت مستقل تحليل نمود.

Construction of stable and safe underground structures against rocket and air strikes is a useful strategy against the threats of enemies and results in reduction of injuries. In addition to material consideration, section geometry employs an important role against external triggers. In this paper, behavior of tunnel conventional cross-sections geometry are investigated during the subsurface explosion. This is performed by using theories available in the technical literature and finite element method. In additions, distance optimization of twin tunnels is investigated. Based on results, it is concluded that adjacent tunnel can increase the force and moment in lining up to 40%. It is also be concluded that critical distance to reduce this effect is two times of tunnel diameter.