ديدگاه ملاصدرا درباره ركن اول مبناگروي: تعداد گزاره هاي پايه

يكي از مهم ترين نظريات معرفت شناسي در باب توجيه نظريه ي مبنا گروي است. هرچند اين نظريه در سنت فلسفي اسلامي به نحو مستقل مورد بحث واقع نشده است اما در آثار فيلسوفان مسلمان از جمله ملاصدرا با زبان فلسفي خاص آن عصر كه متفاوت با زبان معرفت شناسي معاصر است به آن پرداخته شده است.. در اين مقاله بعد از طرح نظريه هاي مختلف در باب توجيه و بيان آراء فيلسوفان و متكلمان مسلمان در باب تعداد گزاره هاي پايه،ديدگاه ملاصدرا در باب گزاره هاي پايه بررسي شده است. ملاصدرا تعداد بديهيات را انحصاري و بر اساس تقسيم ثنائي نمي داند و معتقد است كه بديهيات اموري نيستند كه كاملا و به صورت مطلق ثابت باشند. ملاصدرا آنگاه كه به صراحت به تعداد گزاره هاي بديهي اشاره مي كند، اقسام بديهيات را همان شش قسم مشهور مي داند؛ولي در حين بحث در مسائل مختلف از اين اعتقاد خود عدول مي كند .عدول او گاه به صورت افزايش تعداد بديهيات است و گاه چنين است كه تقسيم بندي جديدي ارائه مي كند كه در آن برخي از اين اقسام شش گانه تحت اقسام ديگر قرار مي گيرند.