حقوق قرارداد و عدالت توزيعي

Contract Law and Distributive Justice

قرارداد يكي از مهمترين ابزار توزيع كالا، خدمات ومنابع در جامعه است.بنا به ديدگاه سنتي، طرفهاي قرارداد وارد يك رابطه خصوصي صرفا دوجانبه شده وتعيين مفادوآثار قرارداد در اختيار آن هاست؛ در صورت نقض نيزدعواي دو طرف بر مبناي عدالت جبراني براي جبران خسارات طرح مي شود. قرارداد ظرفيتي براي گنجاندن برنامه ريزي هاي توزيعي كالا وخدمات كه مستقيما به دو طرف قرارداد مربوط نمي شوند، ندارد. عدالت توزيعي به تقسيم منصفانه منابع در ميان اعضاي جامعه مربوط است.بهترين راه عدالت توزيعي ماليات است ونه قراردادهاي خصوصي. قرارداد شامل دو شخص اما عدالت توزيعي مشتمل بر اشخاص متعدد است. بر مبناي اعتقاد به دخالت يا عدم دخالت توزيع بر بنيان وبنياد اخلاقي قرارداد، تمركز بر اثر قرارداد برتوزيع است. ادعاي عدالت توزيعي ممكن است قراردادرا به عنوان ابزاري براي توزيع منصفانه تر مطرح كند. قراردادساختاري بنيادين است كه عدالت توزيعي بخشي از آن ساختاراست. روابط خصوصي قراردادي را بايدبه گونه اي تلقي كنيم كه موجب تشديد بي عدالتي نشود. اين مقاله باتمركز بر زمينه اجتماعي وتعهدات غير ارادي قرارداد، ارزش وكارايي قرارداد براي عدالت توزيعي وبازتوزيع منابع ومواهب را قابل قبول مي داند. هيچ مانعي براي قانونگذاري حقوق قرارداد بر مبناي عدالت توزيعي وجود ندارد. بسياري از مقررات حقوق قرارداد تكميلي است كه بر اطلاق قرارداد جاري مي گردد. اين اطلاق را مي توان بر مبناي عدالت توزيعي تكميل كرد.

Contract law is one substantial pillar of Distribution. Contract parties understand themselves to be engaged in a strictly bilateral exchange to which the parties jointly and exclusively control the terms. Upon breach of the Contract, the suit is based upon a conception of commutative Justice. Distributive justice is concerned with the fair allocation of resources among community members. Liberals who oppose the use of contract law as a redistributive device believe that distributional objectives are always better achieved through the tax system than through the detailed regulation of individual transactions. Contracts involve just two people and distributive justice involves many. The claims of distributive justice might require that we enlist contract as a tools to pursue more equitable distributions. A related claim would be that we should interpret interpersonal entitlements in such a way that they do not exacerbate distributive Injustice. Another focus is on the effects of contract on distribution rather than the effect of distribution on the independent morality of contract. Contingent accounts treat on social context and background involuntary duties. The value of promise and the efficacy of contract depend on the kind of relation from which it arises and their social starting points. There is no categorical reason for barring distributive considerations from the contract regulation.