آموزش همزمان و تركيبي دروس پايه معماري، عامل موثر بر ارتقاء انگيزش تحصيلي دانشجويان، مورد مطالعاتي: محتواي درس هندسه كاربردي

Simultaneous Teaching of Basic Architecture Courses: A Factor Affecting Students’ Academic Motivation; Case Study: The Contents of Practical Geometry

با توجه به آموزش متفرقه و پراكنده دروس پيش‌نياز طراحي در رشته معماري و عدم هماهنگي اساتيد با يكديگر و انتخاب سليقه‌اي نوع تمرين‌هاي دروس پيش نياز طراحي، شاهد مشكلاتي در فرآيند طراحي معماري مي‌باشيم، كه نتيجه آن بي‌انگيزگي در دانشجويان مي‌باشد. انگيزش از جمله مفاهيم رايج در مسائل آموزشي است. وقتي در سيستم آموزشي مشكلاتي همچون افت تحصيلي رخ مي‌دهد، از انگيزه يادگيرنده به‌عنوان يكي از علل مهم آن ياد مي‌شود. از سال 1378 با تغيير مقطع از كارشناسي‌ارشد پيوسته به كارشناسي پيوسته، وضعيت آموزش معماري دستخوش دگرگوني‌هايي گرديد و درس تركيب يك به درس‌هايي مانند: هندسه كاربردي، كارگاه مصالح ساخت و درك و بيان محيط تفكيك شد. هدف از اين مقاله، بررسي تأثير روش‌هاي تدريس آتليه‌اي (تركيبي و تفكيكي) بر ميزان انگيزه تحصيلي دانشجويان معماري مي‌باشد. در اين پژوهش، از روش تركيبي بهره گرفته شد. بدين صورت كه تمرين آموزش ترسيم پلان و مقطع پله دو طرفه در درس هندسه كاربردي، با دو شيوه تركيبي (آموزش همزمان دروس پايه) و تفكيكي (آموزش مستقل دروس پايه) در نظر گرفته شد، جامعه آماري در اين پژوهش، دو گروه 18 نفري از دانشجويان نيمسال اول دانشگاه آزاد اروميه بوده و براي گردآوري اطلاعات كمي از پرسشنامه استاندارد انگيزش تحصيلي دانشجويان والرند، استفاده شد و گردآوري داده‌هاي كيفي از طريق مشاهده آثار دانشجويان و مصاحبه با دانشجويان و اساتيد معماري انجام شد. تجزيه تحليل داده‌هاي كمي از طريق آزمون T دو نمونه‌اي مستقل و تجزيه و تحليل داده‌هاي كيفي مبتني بر نظريه زمينه‌اي بوده و در نهايت نوعي فرااستنباط صورت مي‌گيرد. نتايج بحث حاكي از اين است كه آموزش دروس پايه از جمله درس هندسه كاربردي در رشته معماري با استفاده از روش تركيبي و همزمان باعث افزايش علاقه‌مندي و ارتقاء انگيزه دروني و بيروني دانشجويان معماري شده و در نتيجه كيفيت آموزش ارتقاء مي‌يابد

Due to the various courses prerequisite for architectural design education, lack of coordination amongst professors and their arbitrary choosing of exercises, architectural education faces various problems, resulting in students’ demotivation. Motivation is one of the most-talked-about concepts in educational issues. One of the important reasons attributed to problems such as academic failure is the learner’s motivation. Because of changing the academic level from the continuous Master’s degree to the continuous Bachelor’s degree in 1999 in Iran, architecture education has been changed and the “Composition” course was divided into courses such as practical geometry, perception and presentation of environment and building materials workshop. The present study aims to investigate the impact of studio-based teaching methods (integrated and disintegrated) on the architecture students’ academic motivation. In this study, a combination method was applied as follows: in the practical geometry course, it is considered how to draw the plan and cross-section of the two-way staircase. The statistical population consists of two groups of 18 first semester students of Islamic Azad University (Urmia branch). The quantitative data are collected using Valrand Students’ Academic Motivation Questionnaire. Qualitative data are collected through observation of students’ works and the qualitative data through observing students’ works and interviewing with architecture students and professors of architecture. The quantitative data analysis is performed using independent-sample T-test and qualitative data analysis based on the grounded theory and finally, a kind of meta-deduction is obtained. The results show that teaching basic courses such as practical geometry in the field of architecture using an integrated method increases architecture students’ interest, intrinsic and extrinsic motivations and thus improves the quality of education.