نقش عوامل پيش‌بين در حفظ كاهش وزن در افراد مبتلا به چاقي

زمينه و هدف: در افراد چاق، كاهش 5 تا 10 درصد از وزن اوليه مي تواند موجب كاهش خطرات ناشي از چاقي گردد؛ از اين رو شناخت عوامل پيش بين اثرگذار بر حفظ كاهش وزن اثر گذار داراي اهميت مي باشد. در اين ارتباط، پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش عوامل مهم در پيش بيني موفقيت در حفظ كاهش وزن انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه 200 نفر از زنان مبتلا به چاقي به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. پس از توضيح و تبيين اهداف پژوهش و كسب اجازه براي ورود به آن از شركت كنندگان خواسته شد تا ابزارهاي پژوهش شامل: پرسشنامه روابط چند بعدي خود بدن، پرسشنامه سه عاملي رفتار خوردن و انتظارات پيامد درمان، پرسشنامه خودكارآمدي سبك زندگي مربوط به وزن، پرسشنامه فضاي مراقبتي، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (Rosenberg)، پرسشنامه افسردگي، اضطراب و استرس (DASS21: Depression Anxiety Stress Scales)، مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك شده (MSPSS: Multidimensional Perceived Social Support Scale ) و مقياس تفكر دوقطبي در اختلالات خوردن (DTEDS) را تكميل كنند. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از روش هاي آماري همبستگي Pearson و رگرسيون گام به گام مورد بررسي و آزمون قرار گرفتند. سطح معنا داري معادل (P 0/05) در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه متغيرهاي خودكارآمدي سبك زندگي مرتبط با خوردن، تصوير بدني، عزت نفس، تفكر دوقطبي در خوردن و حمايت اجتماعي ادراك شده در مجموع 39.8 درصد از واريانس موفقيت در حفظ كاهش وزن افراد شركت كننده در بلند مدت را پيش بيني مي كند. نتيجه گيري: عوامل روان شناختي و رفتاري نقش مهمي را در موفقيت افراد مبتلا به چاقي براي نگهداري كاهش وزن در بلند مدت ايفا مي كنند. در نظر گرفتن اين عوامل در برنامه هاي كاهش وزن ضروري به نظر مي رسد.