هم‌سنجي اثربخشي روان تحليل‌گري كارن هورناي و شناخت درماني بر الگوهاي ارتباطي زنان متأهل دچار روان آزردگي

الگوي ارتباطي زوجين يكي از راه‌هاي ارزيابي ساختار خانواده است كه نحوه تعامل زن و شوهر را با يكديگر مشخص مي سازد و كارايي خانواده را تحت تأثير قرار مي دهد. پژوهش حاضر با هدف هم‌سنجي اثربخشي روان تحليل گري هورناي و شناخت درماني بر الگوهاي ارتباطي زنان متأهل دچار روان آزردگي انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و با طرح كاربندي كنترل‌شده تصادفي با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل است جامعه آماري شامل 300 زن متأهلي است كه در سال 1395 و 1396 به علت مشكلات ارتباطي با همسر به مراكز مشاوره شرق تهران مراجعه كردند. نمونه پژوهش از نوع نمونه در دسترس و شامل 45 زن متأهل است كه با توجه به نتايج پرسشنامه سه وجهي هورناي-كوليج (2011) كه قبل از مداخله توزيع شد، دچار روان آزردگي محسوب مي شدند. گروه‌هاي آزمايشي پانزده جلسه مشاوره فردي به ترتيب با رويكرد شناخت درماني و روان تحليل گري هورناي، در فواصل زماني يك الي دو بار در هفته دريافت كردند. پرسشنامه الگوهاي ارتباطي كريستنسن و سالاوي (1984) در سه مرحله خط پايه، مرحله مياني و پايان مداخله، در بين گروه‌هاي آزمايشي و به‌صورت هم‌زمان براي گروه كنترل توزيع شد و سپس با روش آماري تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر موردبررسي قرار گرفت. يافته‌ها حاكي از اثر معنادار مداخلات بر اثر زمان و اثر تعاملي زمان و گروه در هر سه الگوي ارتباطي بود (P 0.001). الگوي ارتباطي سازنده متقابل در هر دو گروه آزمايشي افزايش معناداري يافت (f=211/92, P 0.001). الگوي ارتباطي توقع/كناره‌گير (f= 313/19, P 0.001) و اجتناب متقابل (f= 104/35, P 0.001) به‌طور معناداري كاهش يافتند. اثربخشي دو نوع مداخله بر الگوهاي ارتباطي سازنده متقابل و اجتنابي متقابل، تفاوت معناداري نداشت، اما روان تحليل گري هورناي در هم‌سنجي با شناخت درماني، تفاوت معناداري بر كاهش الگوي ارتباطي توقع/كناره‌گير نشان داد.