بسط مدل‌هاي عاملي قيمت‌گذاري دارايي‌ها با استفاده از چرخه عمر شركت

هدف: اين پژوهش با هدف معرفي چرخه عمر شركت، به‌عنوان عامل جديد مؤثر بر بازده سهام و مقايسه عملكرد مدل‌هاي چندعاملي قيمت‌گذاري بسط‌يافته با چرخه عمر شركت و عملكرد مدل‌هاي متداول چندعاملي قيمت‌گذاري در توضيح بازده سهام اجرا شده است.روش: براي اندازه‌گيري چرخه عمر شركت از روش الگوي جريان‌‎‎‎‎‎‎هاي نقدي ديكينسون استفاده شد. براي ساخت عامل چرخه عمر شركت در هر ماه، از تفاوت بازدهي شركت‌هاي در مرحله بلوغ و بازدهي شركت‌هايي كه در ساير مراحل چرخه عمر هستند، استفاده شد، سپس اين عامل به مدل‌‎هاي متداول چندعاملي قيمت‌گذاري، يعني مدل سه عاملي فاما و فرنچ، چهار عاملي كارهارت، پنج عاملي فاما و فرنچ و چهار عاملي هو، زو و ژانگ اضافه شد. در ادامه، به‌كمك رويكرد رگرسيون‌هاي سري زماني، عملكرد مدل‌هاي بسط‌يافته با چرخه عمر و مدل‌هاي متداول در توضيح بازده سهام مقايسه شدند. براي اين منظور، از داده‌هاي شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس و فرابورس تهران در فاصله 1383 تا 1397 و مجموعه متنوعي از دارايي‌هاي آزمون به‌صورت پرتفوي‌هاي مرتب‌شده بر اساس ويژگي‌هاي مختلف شركت‌ها، استفاده شده است.يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه مدل‌‎هاي بسط‌يافته در قياس با مدل‌هاي متداول، در توضيح تفاوت بازدهي سهام شركت‌ها (دارايي‌هاي آزمون) عملكرد بهتري دارند و اين تفاوت عملكرد از نظر قدرت توضيح‌دهندگي براي دارايي‌هاي آزموني كه با استفاده از چرخه عمر شركت تشكيل شده، در مقايسه با دارايي‌هاي آزموني كه بدون استفاده از چرخه عمر شركت شكل‎ گرفته‌اند، مشهودتر است.نتيجه‌گيري: اضافه‌شدن عامل چرخه عمر شركت، عملكرد مدل‌هاي متداول چندعاملي قيمت‌گذاري را در توضيح بازده سهام شركت‌ها بهبود مي‌دهد.